વર્ષ અઢારમું : અંંક ૪ થો સંપાદક : રામજી માણેકચંદ દોશી મહા : ૨૪૮૭
નિજઆત્માનો આરાધક પરમાત્મા થાય છે
(પદ્મનંદી–એકત્વસપ્તતિ)
જન્મરહિત, એકરૂપ, પરમ–ઉત્કૃષ્ટ, શાંત અને સર્વે ઉપાધિથી રહિત એવા
પોતાના આત્માને આત્માવડે જ જાણીને, તે આત્મસ્વરૂપમાં જ નિશ્ચલપણે જે સ્થિર રહે
છે તે જ પુરુષ પોતે અમૃતમાર્ગમાં સ્થિત છે– મોક્ષમાર્ગમાં સ્થિર છે, તે જ મોક્ષને પામે
છે, તે જ અર્હંત્ (પૂજ્ય) છે, તે જ જગતનો નાથ છે. તે જ પ્રભુ છે અને તે જ પોતે
ઈશ્વર છે.
માટે ભવ્ય જીવોએ પોતાના આત્માને જાણીને તેમાં નિશ્ચલપણે સ્થિર રહેવાનો
ઉદ્યમ કરવો જોઈએ.
[૨૦૮]