સુધાપાન કરવાના ભાવથી તથા પૂજ્ય બેન શ્રી–બેનની કલ્યાણકારિણી છાયામાં નિરંતર રહેવાની
ભાવનાથી લેવામાં આવતું આ બ્રહ્મચર્ય એ જુદી વાત છે.
છે તે દશા કે જે દશામાં બ્રહ્મચર્ય સતત સુલભ–સુખમય–સાહજિક લાગતું અને અબ્રહ્મચર્ય અસિધારા
સમાન દુર્લભતર–અતિ દુઃખમય લાગતું! નમસ્કાર છે તે સહજાનંદમય મુનિદશાને!
પણ અતિ વિરલ થઈ ગયો છે. ભાવપ્રધાનતા વિનાની શુષ્ક થોથાં જેવી ક્રિયાઓ જૈનશાસનમાં જડ
ઘાલીને બેઠી છે, જાણે કે ક્રિયાકાંડ તે જ જૈન ધર્મ હોય! આવા આ કાળમાં પરમ પૂજ્ય ગુરુદેવે
સહજાનંદમય આત્માનો અનુભવ કરી “જૈનધર્મ દર્શનમૂલક છે, અને મોક્ષમાર્ગ સહજાનંદમય છે, કષ્ટમય
નથી’ એવી જોરદાર ઘોષણા કરીને અનેક જીવોને આત્મદર્શનના પુરુષાર્થમાં પ્રેર્યા, અને તેના પરિણામે
જિનપ્રરૂપિત યથાર્થ સહજ મુક્તિમાર્ગ પ્રકાશિત થયો, તથા શાસ્ત્ર સ્વાધ્યાય–દેવભક્તિ–વૈરાગ્ય–
બ્રહ્મચર્યાદિ શુભભાવોમાં પણ નૂતન તેજ પ્રગટ્યું. જિનોપદિષ્ટ શીતળ અધ્યાત્મજ્ઞાનથી શૂન્ય જેવા
બળબળતા કાળને વિષે તીર્થધામ સોનગઢમાં અધ્યાત્મજળનો જોરદાર શીતળ ફુવારો ઊડી રહ્યો છે,
જેની શીતળ ફરફર–શીકર છાંટ સારા ભારતવર્ષમાં દૂરદૂરનાં અનેક નાનાં મોટાં ગામોમાં ફેલાઈને
અનેક સુપાત્ર જીવોને શીતળતા અર્પે છે. એ અધ્યાત્મ ફુવારાના શીતળ છાંટણાના પ્રતાપે જ, એ વિશાળ
અધ્યાત્મ–વડલાની શીતળ છાયાના પ્રભાવે જ આ બહેનોને આજીવન બ્રહ્મચર્યનો શુભ ભાવ પ્રગટ્યો
છે.
અમારો આત્મ સાક્ષાત્કાર છે. નિશ્ચય કરી આ જ સત્સંગ–સત્પુરુષ છે એવો સાક્ષી ભાવ ઉત્પન્ન થયો
હોય, તે જીવે તો અવશ્યે કરી પ્રવૃત્તિને સંકોચવી, પોતાના દોષ ક્ષણે ક્ષણે, કાર્યે કાર્યે અને પ્રસંગે પ્રસંગે
તીક્ષ્ણ ઉપયોગે કરી જોવા, જોઈને તે પરિક્ષીણ કરવા; અને તે સત્સંગને અર્થે દેહત્યાગ કરવાનો યોગ
થતો હોય, તો તે સ્વીકારવો.
કુળને ઉજ્જવળ કર્યું છે, અને મુમુક્ષુ મંડળનું ગૌરવ વધાર્યું છે. તેઓ આત્મહિતમાં આગળ વધો.
પદનો આસ્વાદ ન આવે, ત્યાં સુધી તે પદના આસ્વાદમાંથી ઝરતી પરમોપકારી ગુરુદેવની
કલ્યાણકારિણી શીતળ વાણીનું શ્રવણ મનન હો. તેમાં રહેલા ગહન ભાવોને સમજવાનો ઉદ્યમ હો, કે
જેથી નિજ પદ પામી અનંત દુઃખોને તરી જઈએ.