સ્વ–પર વિવેક બિના ભ્રમ ભૂલ્યો મૈં મૈં કરતો રહ્યો. ચે.
નરભવ રતન જતન બહુતૈં કરિ, કર તેરૈં આઈ ચઢ્યો,
સુ કયૌં વિષય સુખ લાગિ હારિયે, સબ ગુન ગઠનિ ગઠ્યો. ચે.
આરંભમેં ૧કુસિયાર કીટ જ્યૌં આપુહિ આપુ મઢ્યો,
‘રૂપચંદ’ ચિત ચેતત નાહિ નૈ, સુક જ્યૌં વ્યર્થ પઢ્યો.
ચેતન પરસૌં પ્રેમ બઢ્યો. (૧–રેશમનો કીડો. સુક=પોપટ)
કરુણા=સંસાર તાપથી દુઃખી આત્માનાદુઃખથી અનુકમ્પા પામવી.
ઉપેક્ષા=નિસ્પૃહ ભાવે જગતના પ્રતિબંધને વિસારી આત્મહિતમાં આવવું.
એ ભાવનાઓ કલ્યાણમય અને પાત્રતા આપનારી છે. (શ્રી રાજચંદ્રજી)
જ મોટું આશ્ચર્ય છે. મિથ્યાઅભિપ્રાય, કામ, ક્રોધ, માન, માયા, લોભ
ઈત્યાદિ મોહના જ ભેદ છે. (સ્વામી કાર્ત્તિકેયાનુંપ્રેક્ષા–૨૧)