ATMADHARMA Reg. NO G. 82
सं... पे... त... रूं
श्रावण मास आव्यो.... ने अमदावादथी छोटुभाई सोनगढ जवा नीकळ्या.... गाडी उपडवाने
थोडीवार हती त्यां अचानक बालुभाई झडपथी स्टेशन पर आवी पहोंच्या.... तेमने जोतां ज
छोटुभाईए पूछयुं: केम बालुभई! आम एकाएक स्टेशन आववुं पड्युं?
बालुभाई कहे: भई, मने हमणां खबर पडी के तमे सोनगढ जाव छो, एटले एक अगत्यनुं
संपेतरूं देवा आव्यो छुं.
छोटुभाई कहे: पण तमारा हाथमां तो कांई पोटलुं बोटलुं देखातुं नथी....
बालुभाईए खीसामांथी चार रूपिया काढीने आपतां कह्युं के ल्यो, आ संपेतरूं महत्त्वनुं होवा
छतां तमने भार थाय तेवुं नथी हों.
तो एनुं शुं करवानुं छे?
त्यां जईने आत्मधर्मना लवाजममां भरी देवाना छे.
पण आमां एटलुं बधुं अगत्यनुं संपेतरूं शुं छे के तमे ते माटे ठेठ स्टेशने धक्को खाधो?
‘आत्मधर्म’ ना वांचननो मने एवो रस छे के ते जरापण मोडुं मळे तो मने गमे नहि एटले
तरत हुं तेनुं लवाजम वेलासर मोकली दउं छुं, ने तेने हुं एक महत्त्वनुं कार्य गणुं छुं.
पण लवाजम न मोकलो तोय वी. पी. तो आवी ज जात! –ते छोडावी लेवुं’ तुं!
अरे भई, आत्मधर्म वी. पी. थी आपणे घेर आवे तेना करतां आपणे सामेथी बहुमानपूर्वक
ते मंगावीए–तेने हुं वधु उचित समजुं छुं, वळी दीपावली जेवा प्रसंगना अंको दीपावलीना प्रसंगे ज
मळे ने ए रीते दीपावली तथा नूतनवर्षनी शरूआत गुरुदेवना मंगल सन्देश तथा मंगल
आशीर्वादपूर्वक थाय–एना जेवुं उत्तम शुं? ने वी. पी. द्वारा ए वस्तु बनी शक्ती नथी–माटे आपणे
पहेलेथी ज याद करीने आपणा कोईपण साधर्मी सोनगढ जता होय तेमनी साथे बहुमानपूर्वक
आत्मधर्मना लवाजमनुं संपेतरूं मोकली आपवुं जोईए. वळी ‘आत्मधर्म’ आपणुं पोतानुं ज छे एम
समजीने तेनी व्यवस्थामां जेटलो सहकार आपी शकाय तेटलो आपवो जोईए. आ कारणे हुं आपने
आ महत्त्वनुं संपेतरूं आपवा आव्यो छुं.
छोटुभाईए होंशथी ते संपेतरूं लई लीधुं ने सोनगढ जतावेंत ते लवाजम भरी दीधुं एटलुं ज
नहि पण पोताना गामना बीजा संबंधीओनुं लवाजम पण तेमणे भरी दीधुं, घणा नवा नामो पण
लखाव्या.
सारो सथवारो मळे तो आप पण संपेतरूं मोकलवानुं भूलशो नहि.