सिद्धि वगेरे गाथाओ बोलता हता. पू. बेनश्रीबेन पण वैराग्यप्रेरक पद बोलता हता.
आ रीते थोडोक टाइम चाल्या बाद लगभग चार वागे मास्तर साहेब हीराचंदभाई पू.
गुरुदेवनी उपस्थितिमां स्वर्गवास पामी गया हता. तेओ भाग्यशाळी के छेल्ली
स्थितिमां पण गुरुदेवनी वाणी अने दर्शननो लाभ मळ्या कर्यो. तेओने शिक्षणवर्गनो
खास रस हतो, शिक्षणवर्गमां प्रश्नोत्तर द्वारा शिखववानी तेमनी शैलि सौने गमती. पू.
गुरुदेवना परिचयमां तेओ घणा वर्षोथी आव्या हता ने छेल्ला अनेक वर्षोथी निवृत्त
जीवन गाळीने सोनगढमां ज रहीने श्रवण–वांचन करता, ने पोताना कुटुंबमां सौने
धार्मिक संस्कारनुं सींचन करता. तेमना सुपुत्र श्री रतिलालभाई सोनगढ हाइस्कुलमां
हेडमास्तर छे. स्वर्गस्थ हीराचंदभाई मास्तर साहेबनो आत्मा तत्त्वज्ञानना रसमां
आगळ वधीने देवगुरुधर्मना प्रतापे आत्महित साधे–ए ज भावना.
तो तेओ जिनमंदिर गयेला, त्यांथी आवीने पोन्नूरनी तीर्थयात्रामां आववा माटे
नक्की करीने यात्रा संघनुं फोर्म भरवानी वात करी, पछी रसोइ पण बनावी....ने १२
वागतां छातीमां सहेज दुखावो थइने हार्टफेइलथी तेओ स्वर्गवास पामी गया. तेओ
डो. धरमचंदजीना भाभी थाय; तेमनी एक पुत्री (चंद्रिकाबहेन) सोनगढ आश्रममां
रहे छे. तेमनुं आखुंय कुटुंब गुरुदेव प्रत्ये घणो भक्तिभाव धरावे छे. थोडा महिना
पहेलां ज गुरुदेव खंडवा पधारेला त्यारे तेमना घरे ज गुरुदेवनो उतारो हतो ने तेमने
त्यां आहारदाननो लाभ मळेलो. ते प्रसंगे तेमने घणो उल्लास हतो. स्वर्गस्थ
आत्माना तीर्थयात्राना मनोरथ सफळ थाओ अने धर्मप्रेममां आगळ वधीने
आत्महित पामो–ए ज भावना.
धरावता हता ने पोताना गाममां जिनमंदिरनी स्थापना थतां तेमने घणो हर्ष थयो
हतो. तेओ देव–गुरुना प्रतापे आत्महित पामो–ए ज भावना.
मंडळमां तेओ सौथी वयोवृद्ध हता. घणा वर्षोथी तेओ सोनगढमां ज रहेता अने
वयोवृद्ध अवस्था होवा छतां गुरुदेवना प्रवचननो लाभ लेता हता. तेओ धर्म
संस्कारमां आगळ वधीने आत्महित साधे ए ज भावना.