कारतकः २४९०ः ३पः
वै....रा....ग्य....स....मा....चा....र
आ अध्रुव संसारमां जीवने पोताना चिदानंद स्वभाव सिवाय बीजुं कांइ शरण
नथी....शरीरादिनो संयोग अध्रुव अने अशरण छे. मधदरिया वच्चेनुं वहाण–के ज्यां चारे कोर अगाध
पाणी ने उपर निरालंबी आकाश सिवाय बीजुं कांइ नथी, एवा वहाणमां बेठेला पंखीनी जेम वहाण
सिवाय बीजुं कोइ शरण नथी, तेम आ संसार समुद्रमां जीवने पोताना चिदानंदस्वभाव सिवाय बीजुं
कांइ शरण नथी. संसारनी परिस्थिति मुमुक्षु विचारवानने डगले ने पगले वैराग्य उपजावे छे. तेमां देव–
गुरु–धर्मना शरणे आत्मस्वभावनी उपासना सदैव कर्तव्य छे.
*राजकोटना शेठश्री मूळजीभाई चत्रभुज लाखाणी ता. ८–११–६३ ना रोज ८१
वर्षनी वये हृदयरोगना हूमलाथी राजकोटमां स्वर्गवास पामी गया. स्वर्गवासना दिवसे
सवारमांथी ज तेमने लागतुं हतुं के आजे मारी तबीयत बराबर नथी ने आजे छेल्लो
दिवस छे....तेमना कुटुंबीजनोए डोकटरने बोलाववानी वात करी, तो तेमणे कह्युं के हवे
दाक्तर शुं करशे? एने बदले लालुभाईने बोलावो! लालुभाई आवता तेमणे धार्मिक
वातचीत प्रेमथी सांभळी, ने कह्युं के आजे देहनी छेल्ली स्थिति लागे छे. तेमने
राजकोटना मानस्तंभ अने समवसरण माटेनी भावना घूंटाती हती. तेने माटे पोते
अगाउ जे ४०,००० (चालीस हजार)रूा. नोंधावेला तेमां आ प्रसंगे दस हजार
उमेरीने सवाया करवानुं तेमणे जाहेर कर्युं. अने कुटुंब के धंधा वगेरेनी लागणीने
एककोर मूकीने तेमणे धर्मभावनामां मन परोव्युं. लगभग छेल्ली घडी सुधी वातचीत
करतां करतां ने धर्मश्रवण करतां करतां बपोरे तेओ देह छोडीने स्वर्गस्थ थया. तेओ
राजकोट मुमुक्षुमंडळना मुख्य आगेवान हता. राजकोट मुमुक्षु मंडळना विकासमां तेमनो
अने तेमना कुटुंबनो घणो महत्वनो फाळो छे. तेमनुं आखुं कुटुंब धर्मनो सारो प्रेम
धरावे छे. तेमना स्वर्गवासथी राजकोटने एक कुशळ आगेवाननी मोटी खोट पडी छे.
गुरुदेव प्रत्ये तेमने घणो ज भक्तिभाव हतो. एक वर्ष पहेलां ज्यारे गुरुदेव राजकोटथी
सोनगढ पधार्या त्यारे गुरुदेव साथे मोटरमां तेओ साथे हता ने घणी प्रमोदभरी
वातचीत करी हती. तेओ धर्मभावनाना संस्कार बळे आगळ वधीने आत्महित साधे–
ए ज भावना.
* सोनगढमां भाईश्री हीराचंद कशळचंद (मास्तर साहेब) आसो वद ११ ता.
११–११–६३ ना रोज स्वर्गवास पामी गया. तेओ छेल्ला केटलाक वखतथी बिमार हता;
तेमनी खास भावनाथी गुरुदेव रोज तेमने दर्शन देवा पधारता, ने ते प्रसंगे वैराग्यभर्या
वचनो संभळावता. ते सांभळीने तेमने उत्साह आवतो. स्वर्गवासना दिवसे बपोरे
तेमनी स्थिति गंभीर लागतां प्रवचन पछी गुरुदेव त्यां पधार्या हता ने “शुद्धबुद्ध
चैतन्यघन....” वगेरे संभळाव्युं हतुं....मुमुक्षुमंडळना घणा खरा भाई–बेनो पण आ
प्रसंगे त्यां उपस्थित हता ने वैराग्यभर्या वातावरणमां आत्म–