करवो तथा पंचपरमेष्ठी भगवानने याद करवा. शुं अरिहंत भगवानने के
साधुमुनिराजने कोइना मरणथी दुःख थाय छे? ना; तो आपणे शा माटे दुःखी थवुं?
अरिहंतप्रभुने दुःख नथी थतुं तो पछी आपणे बधाय पण अरिहंत प्रभुना वंशना ज
छीए.
अजाणपणे छोडेलुं बाण श्रीकृष्णने लाग्युं ने तेओनुं मृत्यु थयुं. अहीं तो हजी बळभद्र
पाणी भरीने दोडता आवे छे के मारो भाई तरस्यो छे, तेने झट पाणी पाउं,–पण
आवीने जुए तो ते मरी गया छे!–अरे, आवा महापुरुषोने पण क्षणभरमां अणधार्युं
मरण आवी पडे छे,–तो बीजानी शी वात? जगतनी ए ज स्थिति छे. माटे जीवे शांति
राखवी ए कर्तव्य छे. (ज्यां दुःख कदी न प्रवेशी शकतुं त्यां निवास ज राखीए...)
नथी, सीधो छे, पण ते पामवो विकट छे. प्रथम साचा ज्ञानी
जोइए; ते ओळखवा जोइए, तेनी प्रतीत आववी जोइए. पछी
पण ज्ञानी मळवा अने ओळखवा ए विकट छे, दुर्लभ छे, शंका
कर्या विना ज्ञानीओनो मार्ग आराधे तो ते पामवो सुलभ छे.