आपणुं गाम पण ‘सोनगढ’ ने आ पोन्नूरनो अर्थ पण ‘सुवर्णनो गढ’ थाय छे. ––
जेम सोनाने कदी काट नथी तेम परमार्थसिद्धांतमां कदी फेर पडतो नथी. भक्तिथी
अष्टविध पूजन बाद जयमालामां एक कडी गुरुदेव बोलता ने एक कडी भक्तो बोलता.
पूजन पछी अभिषेकपाठ पण गुरुदेव बोल्या हता. अने पछी हाथमां सुवर्णकलश
लईने कहानगुरु ज्यारे पोताना परमगुरुना पग धोवा ऊभा थया त्यारे
हजारोभक्तोना हर्षोल्लासथी पोन्नूर पहाड गूंजी रह्यो.... बहुज भावपूर्वक ए कहाने
पोताना गुरुनुं पादप्रक्षालन कर्युं. कहानद्यारा कुंदचरणोना अभिषेकनुं आ द्रश्य दसहजार
जेटली आंखो नीहाळी रही हती. अनेक यात्रिको नाची उठ्या हता. बीजा सेंकडो
भक्तोए पण अभिषेक कर्यो. गुरुदेवने आजे कोई अनेरा भावो उल्लस्या हता. केवो
अचिंत्य कुंदकुंदमहिमा तेमना हृदयमां भर्यो छे ते अहीं जोवा मळ्यो. घणाघणा उद्गारो
वडे तेमणे ए महिमा प्रसिद्ध कर्यो; “हे कुंदकुंद शिवचारी तुमको लाखो प्रणाम” ईत्यिादि
भक्ति गवडावी. अने आजनी यात्रा तथा अभिषेकना महा आनंदनी स्मृतिरूपे
हस्ताक्षर आपतां पोन्नूर पर बेठाबेठा लख्युं के ‘श्री सीमंधर भगवानना दरशन
करनार भगवान श्री कुंदकुंद आचार्यादि नमोनम:’ पछी पू. बेनश्रीबेने पण अंतरनी
अनेरी उर्मिओथी भक्ति करी, तेओश्रीने पण आजे गुरुदेव साथे यात्रा करतां अचिंत्य
उल्लास हतो. पगलांनी बाजुमां नानी गूफाओ छे, तेनुं पण गुरुदेव साथे सौए
अवलोकन कर्युं. पोन्नूरयात्रा ना रंगीन चित्र सहित ‘आत्मधर्म’ नो
‘कुंदकुंदअभिनंदनअंक’ अहीं पोन्नूर उपर गुरुदेवना हाथमां अर्पण कर्यो; अनेक
अभिनंदनपत्रो पण (तामिल वगेरमां) अपाय.... आम गुरुदेव साथे घणा महान
उल्लासपूर्वक पोन्नूरधामनी यात्रा पूर्ण थई.
गुरुदेवना स्वागतनुं भाषण कर्युं तेमां तेमणे कह्युं के पहेलांं अमारी पासे अहीं एक
चूंबक हतुं, ने ए चूंबक ज आजे आ स्वामीजीने अहीं सुधी खेंची लाव्युं छे. ए
चूंबक ते कुंदकुंदाचार्य! क््यां पोन्नूर! ने क््यां सौराष्ट्र! छतां ए बंनेने एक सूत्रथी
सांकळनार आ समयसार छे.––वगेरे अनेक सुंदर वात तेमणे भाषणमां करी. अनेक
अभिनंदनपत्रो पण वंचाया. त्यारबाद हजारो लोकोना विशाळ समुदाय साथे
गुरुदेवने धामधूमथी गाममां फेरवीने तामीलदेशनी जनताए हार्दिक बहुमान कर्युं. ––
जाणे कुंदकुंद भगवानना आ प्रतिनिधि ज एमनो सन्देशो लईने आव्या होय–एवो
सोैने उमंग हतो.