पोन्नूर यात्रा–अंक आत्मधर्म : १७ :
झीली तेना भवरोगनो नाश थई जाय छे. वीतराग स्वभावने अनुसरती जे
वाणी ते वीतरागनी वाणी छे, तेने अहीं नमस्कार कर्यो छे.
• • •
भगवाननी वाणी जड–अचेतन होवा छतां तेने पूज्य केम कही? तो कहे छे ते
वाणी सर्वज्ञस्वभावनी अनुसारिणी छे; निमित्तपणे ते वाणी ते सर्वज्ञस्वभावने
देखाडनारी छे, माटे निमित्त तरीके ते पण पूज्य छे. ज्यारे वाणीनुं वाच्य पकडयुं त्यारे
वाणी प्रत्ये पण बहुमान आव्युं के वाह! आवा चिदानंदस्वभावने आ वाणी बतावे
छे! अहा, वीतरागनी आ वाणीए आत्माने जीवन आप्युं
सर्व दुःखदमननो अमोध उपाय:: परमात्मभावना
ज्यारे युद्धमांथी वैराग्य पामीने बाहुबलिए
दीक्षा लीधी अने तेमनी हजारो राणीओ पण दीक्षा
माटे भगवानना समवसरणमां चाली गई... ने
भरत चक्रवर्तीना महेलमां दःखथी हाहाकार छवाई
गयो, त्यारे ते दुःखनी शांति माटे भरतराजे शुं कर्युं?
ते वखते भरतराज पोताना मनमां एम विचारवा
लाग्या के––
संसारमां कोईपण दुःख केम न आवे!
परंतुपरमात्मानी भावना ए बधा दुःखने दूर करी
नाखे छे. तेथी आत्मभावना करवी योग्य छे. –आम
विचारी आंख मींचीने तेओ आत्म–निरीक्षण करवा
लाग्या. अने तेना चित्तमां व्यापेलुं दुःख कोण जाणे
क््यां चाल्युं गयुं? खरेखर, निज–परमात्मानुं दर्शन
सर्व दुःखदमननो अमोध उपाय छे.
(भरतेशवैभव पृ. ३८३–३८प ना आधारे)