बहार काढवा माटे आ दान अधिकार वर्णव्यो छे. पण ते कोने रुचशे? जेने
आत्मानी दरकार हशे तेवा कोमळ हृदयवाळा भव्यजीवोने तो आ सांभळता
उल्लास आवशे–पण जेओ लक्ष्मी वगेरेना तीव्र लोलूपी हशे तेवा जीवोने आ
उपदेश नहि रुचे. भ्रमर गूंजारव करतो ज्यारे फूल पर बेसे त्यारे, जे कमळनुं फूल
होय ते फडाक खीली ऊठे, पण जे पथ्थरनुं फूल होय ते खीले नहि. तेम आ
अध्यात्मरसना गूंजारवथी भरेला दानअधिकार सांभळतां जे कमळ जेवा कूणां
हृदयवाळा भव्यात्मा हशे तेनुं हृदयकमळ तो हर्षथी खीली ऊठशे, पण जे पथ्थर
जेवा कठण काळजावाळा हशे तेने आ तत्त्वथी भरेला दानना उपदेशनी कांइ असर
नहि थाय, एवी ज रीते, ‘दरेक आत्मा परिपूर्ण छे, विकाररहित स्वभावे छे,
पोताना स्वाधीन स्वभावना अवलंबनथी दरेक जीव परमात्मा थइ शके छे.’ आम
पोताना स्वभावनुं माहात्म्य संतोना श्रीमुखेथी सांभळीने भव्यजीवोनुं अंतर तो
नाची ऊठे छे, ने तेनुं चैतन्यकमळ खीली जाय छे.