पणे पण कथंचित् सत् छे–एम नथी. पण ‘ज’ वस्तुस्थितिनो निर्णय करावे छे के
निश्चय ते निश्चयपणे ज सत् छे, अने व्यवहार व्यवहारपणे ज सत् छे. एटले बन्नेनी
एकबीजामां भेळसेळ नथी.–बन्नेनी एकता नथी. जेम जीव अने अजीव एकबीजापणे
नथी. तेथी बन्नेनुं कार्य पण जुदुं छे. ए ज रीते उपादान निमित्तमां पण समजवुं,
उपादान उपादानपणे अस्तिरूप ज छे, ते निमित्तपणे नथी ज; निमित्त निमित्तपणे
अस्तिरूप ज छे ने उपादानपणे नथी ज. एटले बन्नेने एकता नथी, बन्ने जुदा छे,
बन्नेनुं कार्य पण जुदुं छे. आम ‘ज’ होवा छतां तेमां एकान्तवाद विष नथी पण
स्याद्वादरूप अमृत वडे ते विष दूर थइ गयुं छे.
छे, स्यात् एटले के द्रव्य अपेक्षाए; एम जो स्याद्वाद अनुसार कहेवामां आवे तो
तेमां ‘ज’ होवा छतां एकांतरूप झेर नथी पण ते तो यथार्थ वस्तु स्थितिनो
निर्णय करावनार अमृत छे. आ रीते स्याद्वाद अनुसार वस्तुस्थितिनो यथार्थ
निर्णय करनार जीवने पोतामां मिथ्यात्वरूप विष दूर थइने सम्यग्ज्ञानरूप अमृत
प्रगटे छे.
इन्द्रिय विषयकषायरूप सर्पने कइ रीते रोकवो?–के
ध्यानरूपी औषधवडे अने वैराग्यरूप मंत्रवडे इन्द्रिय
विषय–कषायरूप सर्पने रोकी शकाय छे.