મોહકર્મવશ પરકો અપને સમઝે સોહી ગંવારા;
તૂ હૈ દર્શન જ્ઞાનમયી ચેતન આતમ ન્યારા,
તાતેં પર જડ ત્યાગ આપ ગ્રહ જો હોવૈ નિસ્તારા.
ગમાર છે; તું તો બધાથી ન્યારો દર્શન–જ્ઞાન ચેતનામય આત્મા છે; માટે પરને–જડને
છોડીને તારા આત્માને જ ગ્રહ કે જેથી ભવભ્રમણથી છૂટકારો થાય.
ભીતર યા સમ જગતમેં, અવર નહીં ઘિનગેહ.
અસ્થિ માંસમલમૂત્ર અશુચી સબ યાહી તનમેં હોઈ,
ચંદન કેશર આદિ વસ્તુ તનપરસત શુચિતા ખોવે,
ઐસે તનમેં રાચિ રહ્યો તબ કૈસે શિવમગ જોવે.
એ બધી અશુચિ આ દેહમાં થાય છે; અરે, ચંદન–કેસર જેવી ઉત્તમ વસ્તુઓ આ દેહને
સ્પર્શતાં જ તેની પવિત્રતા ખોઈ બેસે છે ને મલિન થઈ જાય છે. આવા અશુચીથી
ભરેલા દેહમાં અરે જીવ! તું રાચી રહ્યો, તો શિવમાર્ગને ક્યાંથી દેખીશ?
કમ જોર ચહું ઓર સરબસ લૂંટે સુધ નહીં.
મન વચન તનકે યોગતેં નિત શુભ અશુભ કર્મહિ વરે;
તિન કરમકે બંધન ભયે તિન ઉદયતેં સુખદુઃખ લહો,
તાતેં મિથ્યાત પ્રમાદ આદિક તજહું જાતેં શિવ ગ્રહો.