छे. सारुं करवुं, सुख, धर्म, कल्याण ए बधुं एक ज छे. जीव अज्ञानभावे अधु्रव एवा
विकारने तथा संयोगोने पोतानुं स्वरूप मानतो हतो ते अधर्म हतो. हवे, परद्रव्यनुं
आलंबन अशुद्धतानुं कारण छे ने स्वद्रव्यनुं आलंबन शुद्धतानुं कारण छे–एम पूर्वे
कहेला विधि वडे शुद्धात्माने जाण्यो ते धर्म छे. मूळ सूत्रमां ‘
ज शरणरूप छे;–आ प्रमाणे जे पोताना शुद्ध आत्माने जाणे छे तेने तेना आश्रये शुद्धता
प्रगटे छे. पहेलां मलिन भावोने पोतानुं स्वरूप मानतो त्यारे शुद्धता प्रगटती न हती,
हवे ते मान्यता फेरवीने शुद्ध आत्माने जाण्यो एटले शुद्धता प्रगटी.
मिथ्यामान्यता थाय छे, ते एक समयपूरती सत् (भावरूप) छे. जो ऊंधी मान्यता
आत्मामां सर्वथा थती ज न होय तो शुद्धात्माने समजीने ते टाळवानुं पण रहेतुं नथी,
एटले आत्माने समजवानो उपदेश आपवानुं पण रहेतुं नथी. अनादिथी आत्माने
क्षणिक विकार जेटलो मान्यो छे ते मिथ्या मान्यता छोडाववा श्री आचार्यदेव समजावे छे
के आत्मानो स्वभाव त्रिकाळ शुद्ध उपयोगस्वरूप धु्रव छे, तेनी श्रद्धा करो.