પરમાત્મા થયેલા છે ને તેમનું સ્વરૂપ જોનારને પણ તેઓ (અરીસાની માફક)
નિજસ્વરૂપ દેખાડે છે કે તારો આત્મા પણ આવો છે.
મારું વલણ છે, એનાથી બાહ્યભાવો પ્રત્યેથી હું પાછો વળું છું ને પરમાત્મસ્વરૂપ પ્રત્યે
નમું છું, ઢળું છું, વળું છું –તેમાં અંતર્મુખ થાઉં છું.
તે આવો
નમ્યો છે–તેમાં જ ઢળ્યો છે.
જે જીવ પરમાત્મસ્વરૂપમાં ઉપયોગને જોડે છે તે પરમાત્મા થાય છે.
પોતાના સ્વરૂપને ધ્યાવી ધ્યાવીને કેવળજ્ઞાનાદિ ચતુષ્ટયરૂપ કાર્ય ભગવાને કર્યું;
અને કેવળજ્ઞાનાદિ પ્રગટ્યા તે ‘કાર્યસમયસાર’ છે. શુદ્ધરત્નત્રય એટલે નિશ્ચયરત્નત્રય;
તેના વડે કાર્યસમયસારરૂપ પરિણમવાનું કામ ભગવાને કર્યું. આમ પરમાત્મસ્વરૂપને
અને તેના ઉપાયને લક્ષમાં લઈને મંગલાચરણ કર્યું છે.
સાધુ એ ત્રણેને નમસ્કાર કર્યા છે. સાત દોહા સુધી પંચ પરમગુરુને ભાવથી ફરીફરી
વંદીને, પ્રભાકર ભટ્ટ નામનો શિષ્ય પૂછે છે કે હે સ્વામી! આ સંસારમાં વસતાં મારો
અનંતકાળ વીતી ગયો, પણ હું જરાય સુખ ન પામ્યો, ઘણું દુઃખ પામ્યો; હે પ્રભો!
પરમાત્મસ્વરૂપને જાણ્યા વગર હું આવા દુઃખો પામ્યો; ચાર ગતિના દુઃખોથી સંતપ્ત
એવા મને, પ્રસન્ન થઈને, કૃપા કરીને ચારગતિના દુઃખનો નાશક એવો જે કોઈ
પરમાત્મસ્વભાવ, તેનો ઉપદેશ આપો.