
ātmā eṭale sarvagnasvabhāvī paramātmā; gnānabhāvamān tanmay thaīne
āvā ātmāne pratītamān svānubhavamān līdhā vagar gnānaparyāyamān nishchay shun ne
vyavahār shun tenī khabar paḍe nahi. bhinna gnānanī jene khabar nathī te gnān–gneyanī
ekabījāmān koī ne koī prakāre bheḷaseḷ karī nāṅkhe chhe. tene ahīn samajāve chhe ke
bhāī, gnān gnānamān, ne gney gneyamān, banne bhinna–bhinna potapotāmān ja vartī rahyā
chhe, ekabījāne kāī lāgatun–vaḷagatun nathī. gneyomān kāī chhedāy–bhedāy tethī gnān
kāī chhedātun–bhedātun nathī. chaitanyavastuno darabār koī anokho chhe,–jemān koī
paragneyano pravesh nahi chhatān badhāy gneyo jaṇāy. gnānanī sīmā tūṭe nahi chhatān gney
temān jaṇāy evo vyavahār chhe. gnātā pote gnānamay ja pariṇame chhe–te nishchay chhe,
temān koī bījānī apekṣhā nathī. –ām gnānanī jem shraddhā–chāritra vagere guṇomān
nishchay–vyavahār yathāyogya samajavā.
tattvānushāsan 192mī gāthāmān kahe chhe ke: arihant ane siddhanun dhyān karavun.
karavun e to jūṭh–mūṭh phogaṭ chhe! tyāre tenun samādhān karatān kahe chhe ke he bhāī! thoḍā
samay pachhī ātmāmān je arihantapad ane siddhapad pragaṭavānā chhe te paryāyo sāthe ā
ātmadravya atyāre saṅkaḷāyelun chhe, ātmāmān te paryāyo pragaṭavānī tākāt bharī chhe;
sarvagnasvabhāv atyāre andar shaktipaṇe bharelo chhe, tenun dhyān karatān tr̥upti–shānti ne
nirākuḷ ānand atyāre anubhavāy chhe. jo asat hoy to tenā dhyānathī shānti kem
thāy? jem koīne taras lāgī hoy ne mr̥ugajaḷamān ‘ā pāṇī chhe’ evī asat
kalpanāthī pāṇīnun dhyān kare tethī kāī tenī taras maṭe nahi, parantu ahīn to amane
arhant ane siddhapadanā dhyānathī ātmasvabhāvamān sanmukhatā thāy chhe ne chaitanyanā
amr̥utapānathī ashānti maṭīne shānti thatī pratyakṣha vedāy chhe, māṭe te dhyān asat nathī
paṇ sat chhe, sat–svabhāvamān je sāmarthya paḍyun chhe tenun dhyān jarūr tr̥upti upajāve chhe.
are, ākhun svabhāvasāmarthya vartamān vidyamān bharyun chhe, tene antaramān dekhe to mārga
khūlī jāy ne badhā samādhān thaī jāy.