: ૬ : આત્મધર્મ : માગશર :
સંસારદુઃખથી છૂટવા અને આત્મસુખને
અનુભવવા માટે તલસી રહેલા
શિષ્યના અંતરનો પોકાર
દુઃખના દરિયામાંથી બહાર નીકળીને સુખના અનુભવ માટે
તલસતો શિષ્ય કેવો હોય, તેની જિજ્ઞાસુતા કેવી હોય, તેના
હૃદયમાંથી પ્રશ્ન કેવો ઊઠે.–એ બધાનું સુંદર વર્ણન અહીં
પરમાત્મપ્રકાશની ભૂમિકામાં કર્યું છે. દુઃખથી થાકેલો એ
શિષ્ય પોતાના પરમાત્મતત્ત્વને જાણવા આતુર છે. તેને
લક્ષમાં આવ્યું છે કે મારા પરમાત્મ–સ્વરૂપને જાણવાથી જ
મને આનંદનો અનુભવ થશે ને ભવભવના મારા દુઃખ
મટશે. આથી તે બીજું બધું ભૂલીને પરમાત્મતત્ત્વને જાણવા
માટે જ ઉદ્યમી થયો છે, તેની જ ધૂન ને ધગશ છે, અને
આવા પિપાસુ જીવોને માટે સંતોએ પરમ આનંદનાં પરબ
માંડયાં છે.
(કારતક સુદ બીજના પ્રવચનમાંથી)
અહીં દિવાળીની બોણીમાં પ્રભાકર ભટ્ટ એટલે કે જિજ્ઞાસુ શિષ્ય માંગે છે કે, હે
ઉપદેશ આપો. પ્રભો! અનુગ્રહપૂર્વક એવો ઉપદેશ આપો કે મને મારા ચૈતન્યનું ઉત્તમ
સુખ મળે. જેમ બેસતા વર્ષે માણસો મહા પુરુષના–ધર્માત્માના આશીર્વાદ લ્યે છે તેમ
અહીં પ્રભાકર ભટ્ટ શ્રી ગુરુ પાસે વિનયથી આશીર્વાદ માંગે છે કે, હે સ્વામી! પ્રસન્ન
થઈને મને પરમ તત્ત્વ સમજાવો.....કે જે પરમ તત્ત્વને સમજતાં મને સુખનો અનુભવ
મળે. અત્યાર સુધી સંસારમાં રખડતાં મેં ઘણાં દુઃખો ભોગવ્યા, પણ સુખ મને ક્્યાંય ન
મળ્યું, કિંચિત્ સુખ હું ન પામ્યો. પરમાત્મતત્ત્વને ન જાણ્યું તેથી હું દુઃખી ભયો, તો હે
સ્વામી! હવે કૃપા કરીને આપ પરમાત્મતત્ત્વનો એવો ઉપદેશ આપો કે જેને જાણીને હું
સિદ્ધસુખ પામું ને આ સંસારદુઃખ ટળે.
દુઃખથી છૂટવા માટે હૃદયની દર્દભરી વિનંતિ કરે છે....પ્રભો! મારે બીજું કાંઈ નથી
જોઈતું, એક ચૈતન્યસુખની પ્રાપ્તિ કેમ થાય–તે જ બતાવો. જુઓ, આ પ્રભાકરભટ્ટનો