નગ્નશરીર કે મહાવ્રતાદિના શુભ (વિકલ્પો)–કે જે શુદ્ધજ્ઞાનથી ખરેખર ભિન્ન છે તે
મોક્ષમાર્ગ નથી. શુદ્ધજ્ઞાનસ્વભાવની સન્મુખતાથી પોતે આવા મોક્ષમાર્ગના ઉપાસક
થઈને આચાર્યદેવ બધાય અર્હંતદેવોને સાક્ષીપણે ઉતારીને નિઃશંકતાથી કહે છે કે અહો!
બધાય ભગવાન અર્હંતદેવોએ આવા શુદ્ધ જ્ઞાનમય દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રની જ
રહ્યા છીએ, ને બધાય તીર્થંકરોએ બધાય સંતોએ આ જ રીતે મોક્ષમાર્ગની ઉપાસના કરી
હતી–એમ નિઃશંકપણે અમારા નિર્ણયમાં આવે છે.
દ્રવ્યલિંગથી જ મોક્ષ પામી જાત! –પરંતુ અર્હંત ભગવંતોએ તો દેહાદિથી ને રાગાદિથી
ઉપાસના કરી; માટે એ નક્કી થયું કે દેહમય લિંગ તે મોક્ષમાર્ગ નથી, રાગ પણ
મોક્ષમાર્ગ નથી, પરમાર્થે સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રની ઉપાસના તે જ મોક્ષમાર્ગ છે.
દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રની ઉપાસના કઈ રીતે થાય? –કે શુદ્ધ જ્ઞાનમય આત્માના સેવનથી
જ (એટલે કે સ્વદ્રવ્યના સેવનથી જ) તે રત્નત્રયરૂપ મોક્ષમાર્ગની ઉપાસના થાય છે.
–ને એ જ શાસ્ત્રની અનુમતિ છે.
બધાય અર્હંત ભગવંતોએ ઉપાસેલો આ જ એક માર્ગ છે, બીજો કોઈ નહિ. બધાય
શરીરનું મમત્વ છોડી દીધું છે, એટલે દ્રવ્યલિંગના ત્યાગવડે દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રની
મોક્ષમાર્ગપણે ઉપાસના જોવામાં આવે છે; બધાય તીર્થંકરોએ મોક્ષમાર્ગ આ એક જ રીતે
ઉપાસ્યો છે, –એમ અમારા ‘જોવામાં આવે છે.’
કઈ રીતે જોયા? ’