
anubhūtinā mahimānī shī vāt! ek kṣhaṇanī anubhūti samasta karmone bhasma karī nāṅkhe
chhe. āvī anubhūtivāḷo jīv ja jagatamān sukhī chhe. anubhūti vagaranā badhāy jīvo
duḥkhī–duḥkhī ja chhe, pachhī bhale moṭo rājā ho ke dev ho. sukh to ātmāmān chhe, tenī
anubhūti jene chhe te ja sukhī chhe. bhāī, tun anādithī duḥkh vedī rahyo chhe; e duḥkh kāī
tārā svabhāvamān bharelun nathī, tārā svabhāvamān to sukh ja bharelun chhe–e svabhāvamān
anubhūtivaḍe pravesh kar to tārī chaitanyakhāṇamānthī ānand ane sukh ja tane anubhavamān
āvashe. māṭe svānubhūtivaḍe āvo ātmasvabhāv ja upādey chhe, emān ja shānti chhe;
bīje kyāy shānti–sukh ke ānand nathī ne bījun kāī upādey nathī.–ām he shiṣhya! tun
chhe.
tane vahālun? amane to lāge chhe ke tane
paisā karatān tārun jīvan vahālun nathī.
paisā khātar tārā jīvanane tun gumāvat
jīvanane gumāvī rahyo chhe te uparathī
vadhu vahālun nathī, jīvan karatāny paisā
tane vadhu vahālā chhe.–re moh!