: શ્રાવણ : આત્મધર્મ : પ :
નથી તેને જૈનશાસનની ખબર નથી, તે ખરેખર જૈનશાસનમાં આવ્યો નથી. જેણે
આત્માની અનુભૂતિ કરી તેણે સમસ્ત જિનશાસનનું રહસ્ય જાણી લીધું ને તે
મોક્ષમાર્ગમાં આવ્યો.
આત્મા પોતે સ્વભાવિક સુખસ્વરૂપ છે; પણ પોતાની અનુભૂતિ વગર તે
ઈંદ્રિયજનિત સુખ–દુઃખની આકુળતા ભોગવી રહ્યો છે. તેને પોતાની શુદ્ધઅનુભૂતિવડે
સહજ–અનાકુળ સુખનો અનુભવ થાય છે. અનુભવમાં આવતો આત્મા અંદર ને બહાર
સર્વત્ર સર્વપ્રદેશોમાં, દ્રવ્યમાં તેમજ વ્યક્ત પર્યાયમાં જ્ઞાન ને આનંદથી જ ભરેલો છે.
પર્યાય પણ આનંદથી ને જ્ઞાનથી ભરેલી છે. અસંખ્યપ્રદેશો સર્વત્ર આનંદ ને જ્ઞાનથી
પરિપૂર્ણ છે. અસંખ્ય ચૈતન્યપ્રદેશો પોતે જ જ્ઞાન ને આનંદ સ્વરૂપ છે. સદાકાળ આવા
આત્માનો અનુભવ રહ્યા કરો–એમ ધર્મીની ભાવના છે.
જેમ બરફનો પિંડ અંદર બહાર સર્વત્ર ઠંડકથી ભરેલો છે, તેમ ચૈતન્યબરફનો
પિંડ આત્મા અસંખ્યપ્રદેશે સર્વત્ર શાંત–શીતળ આનંદથી ભરેલો છે. દ્રવ્યમાં તો આનંદ
ભરેલો છે ને જ્યાં પર્યાય અંતર્મુખ થઈ ત્યાં તે પર્યાય આનંદથી ભરેલી છે.–આવી
આનંદભરેલી અનુભૂતિ અમને સદા પ્રગટ હો.
સાધકનો અપૂર્વ પુરુષાર્થ
જેણે સમ્યગ્દર્શન પ્રગટાવવાનો પૂર્વે કદી નહિ કરેલો એવો
અનંતો સમ્યક્ પુરુષાર્થ કરીને સમ્યગ્દર્શન પ્રગટ કર્યું છે અને એ
રીતે સંપૂર્ણ સ્વરૂપનો સાધક થયો છે તે જીવ કોઈપણ સંયોગમાં,
ભયથી, લજ્જાથી લાલચથી કે કોઈપણ કારણથી અસત્ને પોષણ
નહિ જ આપે.....એ માટે કદાચ કોઈ વાર દેહ છૂટવા સુધીની
પ્રતિકૂળતા આવી પડે તોપણ સત્થી ચ્યુત નહિ થાય, અસત્નો
આદર કદી નહિ કરે. સ્વરૂપના સાધકો નિઃશંક અને નિડર હોય
છે. સત્ સ્વરૂપની શ્રદ્ધાના જોરમાં અને સત્ના માહાત્મ્ય પાસે
તેને કોઈ પ્રતિકૂળતા છે જ નહિ. જો સત્થી જરાપણ ચ્યુત થાય
તો તેને પ્રતિકૂળતા આવી કહેવાય, પણ જે ક્ષણે ક્ષણે સત્માં
વિશેષ દ્રઢતા કરી રહ્યો છે તેને તો પોતાના બેહદ પુરુષાર્થ પાસે
જગતમાં કાંઈપણ પ્રતિકૂળતા જ નથી. એ તો પરિપૂર્ણ સત્સ્વરૂપ
સાથે અભેદ થઈ ગયો,–તેને ડગાવવા ત્રણ જગતમાં કોણ સમર્થ?
અહો! આવા સ્વરૂપના સાધકને ધન્ય છે!!