: ૩૦ : આત્મધર્મ : ભાદરવો :
જે મતિ શ્રુતજ્ઞાન હતા તે જ મતિશ્રુતજ્ઞાન વિકલ્પ છૂટીને સ્વાનુભવમાં આવ્યા, એટલે
સ્વાનુભવમાં મતિ–શ્રુતજ્ઞાન છે એમ અહીં બતાવવું છે. મતિ–શ્રુતજ્ઞાને આત્માનું જે
સ્વરૂપ જાણ્યું તેમાં જ તે મગ્ન થાય છે; તેમાં જાણપણાની અપેક્ષાએ ફેર નથી પણ
પરિણામની મગ્નતાની અપેક્ષાએ ફેર છે.
મતિ–શ્રુતજ્ઞાન જ્યારે અંતરમાં ઉપયોગ મુકીને સ્વાનુભવ કરે છે ત્યારે તે
નિર્વિકલ્પ દશામાં કોઈ અપૂર્વ આનંદ અનુભવાય છે. જાણપણા અપેક્ષાએ ભલે ત્યાં
વિશેષતા ન હોય પણ આનંદનો અનુભવ વગેરે અપેક્ષાએ તેમાં વિશેષતા છે. તે સંબંધી
સ્પષ્ટીકરણ આ જ અંકના હવે પછીના લેખમાં વાંચશોજી.
ધર્માત્માનો સંગ
ધર્મના જિજ્ઞાસુ આત્માર્થી જીવને, દુઃખપ્રસંગોથી
ભરપૂર આ જગતમાં ધર્માત્માનો યોગ મહા શરણરૂપ
છે; અને ધર્માત્માનો યોગ મળ્યા પછી ધર્માત્માની
શીળી છાયામાં નિરંતર વસવાનો સુયોગ બનવો તે
તો મુમુક્ષુને માટે મહા ભાગ્યની વાત છે. જેમ
માબાપની હાજરીમાત્ર પણ બાળકને પ્રસન્નકારી ને
હિતકારી છે તેમ ધર્માત્માનો યોગ મુમુક્ષુ જીવને
પ્રસન્નકારી તે હિતકારી છે.
આત્માર્થી જીવ સદાય પોતાની નજરસમક્ષ
ધર્માત્માને દેખીદેખીને પોતાના આત્માર્થનું પોષણ કરે
છે....ને પોતાનું આખુંય જીવન ધર્માત્માના
જીવનઅનુસાર કરવા ભાવના ભાવે છે....એટલે
ધર્માત્માના આરાધકજીવનને ધ્યેયરૂપે રાખીને જ તે
પોતાનું જીવન જીવે છે. અને જ્યારે ધર્માત્માની
મી....ઠી.....નજર કે મધુરી વાણી તેના ઉપર વર્ષે છે
ત્યારે તેનો આત્મા એવો આહ્લાદિત થાય છે કે જાણે
સન્તોના અતીન્દ્રિય આનન્દની જ પ્રસાદી મળી હોય!
અહા, આવા ધર્માત્માઓ જગતમાં સદા જયવંત
વર્તો...કે જેમના સંગથી સમ્યક્ત્વાદિ ગુણોની પ્રાપ્તિ
તથા વૃદ્ધિ થાય છે.