: ६० : आत्मधर्म : मागशर : २४९२
(२) आनंदना वेदनथी स्वने जाणतां समस्त परने भिन्न जाणे
सम्यग्दर्शन थतां अतीन्द्रिय आनंदमय आत्मानुं वेदन थयुं, त्यां धर्मी जाणे छे के
आवो आनंदमय आत्मा ज हुं छुं, ने देह–रागादि समस्त पदार्थो माराथी भिन्न छे.
आम स्व–परनुं भेदज्ञान थाय छे. आनंदनो जे स्वाद आव्यो ते ज मारुं स्वरूप छे,
एम पोताना स्वादवडे पोताने जाणे छे ने ए सिवाय समस्त पदार्थोने पोताथी जुदा
जाणे छे. –आम समस्त पदार्थोना भेदने जाणी ल्ये छे. आथी अतीन्द्रिय आनंदमय
आत्मानुं स्वसंवेदन थतां समस्त पदार्थोने जाणी ले छे. स्व शुं ने पर शुं एनो भेद
जाणी लीधो त्यां बधुं जणाई गयुं. स्वने जाणतां आनंदनुं वेदन भेगुं थाय छे.
गृहस्थमां रहेला सम्यग्द्रष्टिने पण स्व–पर समस्त पदार्थनुं आवुं ज्ञान होय छे.
(३) श्रुतवडे लोकालोकने जाणनारा आत्माने जाणतां सर्व जाण्युं
आत्मा श्रुतज्ञानरूप साधनवडे लोकालोकने जाणे छे. ते श्रुतज्ञान आत्माथी जुदुं
नथी. समस्त श्रुतज्ञान शुद्धात्मामां समाय छे; माटे स्वसंवेदनथी जेणे शुद्धात्माने जाण्यो
तेणे लोकालोकने जाणी लीधा–एम कह्युं. श्रुतज्ञान तो आत्मा छे. श्रुतज्ञानवडे
लोकालोकने जाणवानी आत्मानी ताकात छे. आवा आत्माने भावश्रुतवडे जाणतां
समस्त लोकालोकनुं ज्ञान तेमां समाई जाय छे.
(४) स्वसंवेदनना बळे केवळज्ञान थतां लोकालोक साक्षात् जणाशे
जेणे स्वसंवेदनज्ञानना बळे आत्माने जाणीने उपादेय कर्यो तेने तेना
निर्विकल्पध्यानवडे अल्पकाळमां केवळज्ञान थशे ने ते केवळज्ञानमां लोकालोक साक्षात्
ज्ञेयपणे झळकशे. स्वसंवेदनज्ञान अल्पकाळमां केवळज्ञानने बोलावशे. ने केवळज्ञानमां
लोकालोक तो सहजपणे ज जणाशे.
आ रीते शुद्धआत्माने जाणतां लोकालोक जणाई जाय छे–एम चार प्रकारथी
जाणीने, निजशुद्धात्मानी भावना करवी–ए तात्पर्य छे. अने आवा शुद्धात्मानी भावना
करवी–निर्विकल्प अनुभव करवो–ते ज सर्व जिनशासननो सार छे, एम भगवान
कुंदकुंदस्वामीए समयसारनी १पमी गाथामां कह्युं छे. अने मोटा मोटा आचार्योए आ
वात संमत करी छे.
भगवाने जे दिव्यध्वनिमां कह्युं ते झीलीने गणधरादि सन्तोए शुं कर्युं? के
पोताना शुद्ध आत्मतत्त्वने ध्यावीने तेनी भावनामां लीन थयां. आमां आखुं
जैनशासन समाई जाय