परभावो–ते चीज तुं नहि, ते बधाथी जुदा लक्षणवाळो चैतन्यप्रकाशे चमकतो आ
चैतन्यहीरो ते तुं;–आम बंनेनी भिन्नता जाणतां जाणनारनुं वलण कोना ग्रहण तरफ
झुकशे? शुं तेनुं वलण रागना के देहना ग्रहण तरफ झुकशे? के चैतन्यरत्नना ग्रहण
तरफ झुकशे? तेनुं वलण पुद्गल अने राग तरफथी पाछुं हटीने पोताना अचिंत्य
त्यां रागादि भावो पोतामां अभूतार्थपणे जणाय छे. (आ रीते
स्व–ज्ञेयपणे तो शुद्धआत्माने ज राखे छे, ने विभावोने स्वज्ञेयथी बहार राखे छे.)
भूतार्थस्वभावनी द्रष्टिमां आत्माना समस्त धर्मो स्वसंवेदनमां व्यक्त थाय छे. अहा,
जे पदार्थो जुदा–तेनी ज सामे जोवाथी तने शुं लाभ छे? अनंतगुणनो भंडार जेमां
भर्यो छे एवा तारामां तुं जो ने! तारा आत्माने स्वज्ञेयपणे जाणीने तेमां तन्मय थतां
तारामां वसेला अनंता गुणो तने प्रमेयपणे जणाशे ने ते बधा गुणोनुं निर्मळ कार्य
प्रगट थशे. स्वज्ञेयमां अतीन्द्रिय आनंद भेगो आवशे, श्रद्धा भेगी आवशे, प्रभुता
भेगी आवशे, विभुतानो वैभव भेगो आवशे, परना कारण–कार्य वगरनुं अकारण–
कार्यपणुं भेगुं आवशे;–आम संपूर्णरूपे भगवान आत्मानुं ग्रहण थशे.
छे. सुबुद्धि तो तेने कहेवाय के जे अंतरमां स्व–परने भिन्न करीने, पोताना आत्माने
ज्ञानमां ग्रहण करे.
नथी. आम भेदज्ञानवडे स्वनुं ग्रहण ते सर्व शास्त्रोनो सार छे. संतोए विस्तार करीने
जे समजाव्युं ते बधो आनो ज विस्तार छे. बे तत्त्वो जुदा कहेतां बंनेनां कार्यो पण
जुदां ज