छे; ज्ञायकभाव जेमां आनंद छे एवो आत्मा छे. तेमां तेना अनंतगुणो समाय छे.
आवो गुणवान आत्मा तेमां उपयोगने एकाग्र करीने वसवुं ते स्वघरमां वास्तु छे;
अनंत गुणमय जे भूतार्थस्वभाव ते आत्मानुं स्व–घर छे. स्वने प्रमेय बनावीने
आत्मा स्वघरमां कदी आव्यो नहि, बहारमां जोया कर्युं छे.
छो–ते जोवा माटे कदी मथ्यो? तारा स्वज्ञेयने तुं जाण.....तो तने आखा भगवान
आत्मानो निर्णय अने ग्रहण थशे. तारा ज्ञानमां आखोय भगवान आत्मा आवी
जशे. आमां सर्व शास्त्रनो सार आवी जाय छे.
भिन्न बाकी रहेलो अनंत गुणसंपन्न चैतन्य ते हुं–एम निर्णय थतां, परथी जुदो
तारवीने चैतन्यनुं ग्रहण थाय छे. आवुं चैतन्यघर ते तारुं घर! बीजा पुद्गलना घर ते
तारा घर नहि. आम स्वघरने जाणीने तेमां वस! एम स्वघर बतावीने संतो तेमां
वास्तु करावे छे.
प्रमेयस्वभावी आत्मानो ने तेना अनंतगुणोनो निषेध थाय छे.
स्वसंवेदनमां जणाशे.
काचना कटका, ने आ हीरो, –तो ते बंनेनी जुदाई जाणनारनुं लक्ष कई तरफ झुकशे!
काच तरफ के हीरा तरफ?–तेनुं वलण हीराना ग्रहण तरफ ज झुकशे ने काचना कटका
तरफथी तेनुं वलण हटी जशे.