છે. સાધક પોતાના જ્ઞાનમાં સિદ્ધભગવંતોને સ્થાપીને (પ્રતીતમાં
લઈને) કહે છે કે પ્રભો! આવો...પધારો...મારા જ્ઞાનના આંગણે
આપ બિરાજો.... સાધકપણાના મારા મંગલ ઉત્સવમાં આપને હું
આમંત્રણ આપું છું. જેમ લગ્ન વખતે સાથે મોટા માણસોને તેડી
જાય છે–જેથી વચ્ચે કાંઈ વિઘ્ન ન આવે. તેમ અહીં લગ્ન એટલે
આત્માની લગની લગાડીને, સ્વરૂપની સંધિપૂર્વક સિદ્ધપદને સાધતાં
સાધતાં સાધક પોતાની સાથે સાક્ષી તરીકે પંચપરમેષ્ઠી ભગવંતોને
રાખે છે...પંચપરમેષ્ઠીને સાથે રાખીને અપ્રતિહતપણે મોક્ષલક્ષ્મીને
વરે છે. જુઓ, આ પ્રતિષ્ઠા–મહોત્સવ છે, તેમાં મંગળ તરીકે અહીં
આત્મામાં સિદ્ધ પ્રભુની પ્રતિષ્ઠા થાય છે. હે પ્રભો! હું મારી
મોક્ષલક્ષ્મીને સાધવા તૈયાર થયો છું તેમાં શુદ્ધાત્માની પ્રતીત કરીને,
જ્ઞાનની નિર્મળદશામાં આપને સાથે રાખું