પામનારને નિમિત્તની યોગ્યતા કેવી હોય તેની તેને ખબર નથી. જેમ–શરીરની
દિગંબરદશા તે મોક્ષનું કારણ ન હોવા છતાં, મોક્ષ પામનારને નિમિત્ત તરીકે તો
દિગંબરદશા જ હોય છે, બીજી દશા હોતી નથી, એ નિયમ છે; તેમ શરીરની જાતિ તે
જ હોય, ચાંડાળજાતિ તે ભવમાં ન જ હોય–એ નિયમ છે.
મોક્ષનું ખરૂં સાધન માની લ્યે, ને તેનાથી ભિન્ન આત્માને તથા શુદ્ધરત્નત્રયરૂપ
મોક્ષસાધનને ન ઓળખે–તો તે જીવ દેહબુદ્ધિવાળો છે, તે મોક્ષ પામતો નથી–ભલે તે
ઉત્તમ કૂળમાં જન્મ્યો હોય ને પુરુષ હોય. ઉત્તમ એવા ચૈતન્યકૂળને ન જાણ્યું તો શરીરનું
કૂળ શું કરે? માટે દેહથી ને રાગથી ભિન્ન એવી તારી ચૈતન્યજાતીને જાણ.
રસ ચડે તેને સંસારનો રસ ઊતરી જાય.
ભાઈ, અશુભ ને શુભ બંનેથી તું દૂર થા
ત્યારે શુદ્ધાત્માનું ચિંતન થશે. હજી તો જેને
પાપના તીવ્ર કષાયોથી પણ નિવૃત્તિ ન હોય,
દેવ–ગુરુની ભક્તિ, ધર્માત્માનો આદર,
સાધર્મી પ્રત્યે પ્રેમ–એવા શુભ પરિણામની
ભૂમિકામાં પણ જે ન આવ્યો હોય, તે
કરશે? પરિણામને અત્યંત શાન્ત કર્યા વગર
અનુભવ કરવા માંગે તે થઈ શકે નહિ.