अभिन्न अर्थात् एकमेक छे, परंतु व्यवहारनयथी ते मतिज्ञानी–श्रुतज्ञानी वगेरे
अवस्थावाळो छे.
अर्थात् एकांतवादथी) तो कर्तृत्व–भोकतृत्व, बंध–मोक्ष आदि बधा धर्मो सर्वथा मिथ्या
ठरे छे!
तत्त्वोना स्वरूपथी भरेला अमृतसमान तेमनां वचनो सांभळीने ते देव एटलो बधो
संतुष्ट अने प्रसन्न थयो–जाणे के तेने मोक्षपद मळी गयुं होय!
महाभक्तिथी वज्रयुधकुमारनुं बहुमान कर्युं, वारंवार तेमनी प्रशंसा करी, अने पछी
नमस्कार करीने पोताना स्वर्गमां चाल्यो गयो.
जेओ तत्त्वश्रद्धानमां रंचमात्र डगता नथी. एवा धर्मात्माओना सम्यग्दर्शनादि गुणो
जोईने जिज्ञासुओनुं हृदय तेमना प्रत्ये प्रमोदथी उल्लस्या वगर रहेतुं नथी. श्री
वज्रयुधकुमारनुं निर्मळ तत्त्वार्थश्रद्धान् दरेक जिज्ञासु जीवोने अनुकरणीय छे.
महाराजा वज्रयुधकुमारनो राज्याभिषेक करीने पोते दीक्षा लेवाने वनमां गया. वनमां
जईने, सिद्धपद प्राप्त करवा माटे सिद्धभगवंतोने नमस्कार कर्या. अने पछी केशलोच
करीने सर्व परिग्रह त्यागीने अत्यंत विरक्त भावथी भगवती दीक्षा धारण करी.
आत्मध्यानमां लीनता वडे अल्पकाळमां केवळज्ञान प्राप्त कर्युं. अने समवसरणमां
दिव्यध्वनिवडे भव्य जीवोने धर्मोपदेश देवा लाग्या.