: મહા : ર૪૯૪ આત્મધર્મ : ૨૧ :
(૬૧) હૃદયમાં જ્યાંસુધી આત્મસ્વભાવલબ્ધિ પ્રકાશમાન નથી થતી. ત્યાંસુધી જ જીવ શુભ–
અશુભજનક એવા સંકલ્પ–વિકલ્પરૂપ કર્મને કરે છે.
(૬ર) બંધોના સ્વભાવને તેમજ આત્માના સ્વભાવને જાણીને, જે બંધોમાં અનુરક્ત નથી થતો
તે જીવ કર્મોથી છૂટકારો કરે છે.
(૬૩) જ્યાં સુધી આત્મા અને આસ્રવ એ બંનેના વિશેષ–અંતરને નથી જાણતો ત્યાં સુધી તે
અજ્ઞાની જીવ વિષયાદિમાં પ્રવૃત્ત રહે છે.
(૬૪) જ્ઞાની જીવ અનેક પ્રકારના પુદ્ગલદ્રવ્યને જાણતો હોવા છતાં, પરદ્રવ્યપર્યાયપણે તે
પરિણમતો નથી, તેને ગ્રહણ કરતો નથી, અને તે–રૂપે ઊપજતો નથી.
(૬પ) જે વિમૂઢમતિ પરદ્રવ્યને શુભ અથવા અશુભ માને છે તે મૂઢ અજ્ઞાની જીવ દુષ્ટ–અષ્ટ
કર્મોથી બંધાય છે.
–આ પ્રમાણે ભાવના સમાપ્ત થઈ.
સિદ્ધપદના હેતુભૂત એવી આ ઉત્તમ શુદ્ધાત્મભાવના ભાવવાથી મુમુક્ષુ જીવ સિદ્ધપદને પામે છે.
णमो सिद्धाणं।।
અપૂર્વ ભાવના
મિથ્યાત્વ–આદિક ભાવને
ચિરકાળ ભાવ્યા છે જીવે;
સમ્યક્ત્વ–આદિક ભાવ રે!
ભાવ્યા નથી પૂર્વે જીવે.
નિરંજન નિજ પરમાત્મતત્ત્વના શ્રદ્ધાનરહિત અનાસન્ન ભવ્યજીવે
ખરેખર સામાન્ય પ્રત્યયોને પૂર્વે સુચિરકાળ ભાવ્યા છે; જેણે પરમ નૈષ્કર્મ્યરૂપ
ચારિત્ર પ્રાપ્ત કર્યું નથી એવા તે સ્વરૂપશૂન્ય બહિરાત્મ–જીવે સમ્યગ્દર્શન,
સમ્યગ્જ્ઞાન અને સમ્યક્ચારિત્ર ભાવ્યાં નથી. આ મિથ્યાદ્રષ્ટિજીવથી વિપરીત
ગુણસમુદાયવાળો અતિ–આસન્નભવ્યજીવ હોય છે.
–નિયમસાર ગા. ૯૦