: મહા : ર૪૯૪ આત્મધર્મ : ૩૯ :
માતાના મંગલ–આશીર્વાદ
ઉત્તમકાળમાં આદર્શ માતાઓ પારણામાંથી પણ પોતાનાં બાળકોને ધાર્મિક સંસ્કારોનું
સીંચન કરતી...ઘરે ઘરે “શુદ્ધોસિ...બુદ્ધોસિ” ...નાં હાલરડાં ગવાતાં. માતા પોતાના પુત્રને
ધર્માત્માઓની જીવનકથા કહેતી, બાળપણથી જ મુનિઓના ગુણગાન સંભળાવતી...મુનિવરોનું
આનંદમય જીવન સમજાવીને બાળકના હૃદયમાં તેનાં બીજડાં રોપતી.
જ્યારે બાળક મોટો થયો–આઠદશ વર્ષનો, ત્યારે એકવાર માતાએ હસતાં–હસતાં તેને
પૂછયું: બેટા! તારે મુનિ થવું છે?
તે સાંભળતાં બાળક ઉત્સાહથી બોલી ઊઠ્યો: બા! આશીર્વાદ આપ, કે હું મુનિદશા પામું!
માતા:– અહો પુત્ર! ધન્ય છે એ મુનિદશા! મારો પુત્ર મુનિદશા પામે તો હું મારી કુંખને ધન્ય
સમજું છું. બેટા! તારી પહેલાંં ત્રણ ત્રણ સુભાગી પુત્રોએ મુનિ થઈને આ માતાની
કુંખને શોભાવી છે. તેમ તું પણ તારા મુનિ–બંધુઓનો અનુગામી થા...અને મારી કુંખને
શોભાવ–એવા મારા આશીર્વાદ છે.
પૂત્ર:– ધન્ય છે માતા... તારા જેવી ધર્મવત્સલા માતાઓથી જ આ પૃથ્વી શોભી રહી છે. પોતે જ
પોતાના પુત્રને વૈરાગ્યમાર્ગમાં દોરે એવી જનેતા આ જગતમાં બહુ વિરલ છે. માતા!
તારા પવિત્ર આશીર્વાદને હું ‘આજે જ’ ઝીલીશ.
માતા:– પુત્ર ધન્ય છે તને! મારા જેવી માતાની કુંખે અવતાર લઈને મારો પુત્ર સંસારમાં રૂલે એ
હું કેમ જોઈ શકું? મારા પુત્રને સંસારની જેલમાં હું કેમ દેખી શકું? વત્સ! શીઘ્ર
સંસારબંધનને તોડીને તું મુક્તિમાર્ગે સંચર. તને મારા જેવી માતા મળી અને હવે તારે
બીજી માતા ધારણ કરવી પડે તો તો મારી કુંખ લજવાય.
પુત્ર:– નહિ, નહિ, માતા! હું તારી કુંખ નહિ લજવાઉં...માતા તું મારી છેલ્લી માતા છો...હવે
બીજી માતા નહિ કરું. માતા, તારી પાવનકુંખ મુક્તિગામી પુત્રને જ અવતાર દેનાર છે.
હું આ જ ભવે મોક્ષ પામીને તારી કુંખ ઉજવાળીશ–તે માટે અંતરમાં જોયેલો જે
સ્વાનુભૂતિનો માર્ગ તેને સાધવા આજે જ હું જાઉં છું.
(આદર્શ માતા–પૂત્રનો સંવાદ અહીં રજુ કર્યો છે...આજેય હજારો
બાળકોને એમની માતાઓ એવા આદર્શ જીવનને ભાવે છે; કેટલીયે
માતાઓ હોંશેહોંશે પોતાના બાળકને આત્મહિતના ઉત્તમ સંસ્કારોનું
સીંચન કરી રહી છે. ધન્ય છે તે માતાઓને.. ધન્ય છે તે પુત્રોને.)