વગેરે સાડાત્રણ કરોડ મુનિવરો સિદ્ધિ પામ્યા હોવાથી તે સિદ્ધિધામ છે; તે ઉપરાંત પર્વતમાં જ કોતરેલી
બાવનગજ (૭૮ ફૂટ જેટલી) ઊંચી, ભગવાન ઋષભદેવની મૂર્તિને લીધે આ તીર્થં ‘બાવનગજાતીર્થ’
તરીકે પણ પ્રસિદ્ધ છે. અને કુંદકુંદાચાર્યદેવની આ પ્રતિમા તે આ ચૂલગિરિની ત્રીજી વિશેષતા છે.
લગભગ ત્રણ ફૂટની દેરીમાં દોઢ ફૂટની મૂર્તિ છે. આમ તો નાનકડી દેરીમાં આવી ત્રણ પ્રતિમાઓ છે, જે
ખૂબ જુની ઘસાઈ ગયેલી છે. સામાન્યપણે મુનિની મૂર્તિ ધ્યાનસ્થ હોય છે; પણ અહીં, કુંદકુંદપ્રભુએ
વિદેહક્ષેત્રના તીર્થંકર પાસે જઈને સાક્ષાત્ વંદના કરી હતી તે પાવન ઐતિહાસિક પ્રસંગની યાદીસૂચક
આ પ્રતિમા પૂર્વદિશાસન્મુખ હાથ જોડીને વંદના કરી રહેલ છે. પગ પાસે કમંડલ ને હાથમાં મોરપીંછી
દેખાય છે. ગુરુદેવ સહિત સેંકડો યાત્રિકોએ સં. ર૦૧૩ માં જ્યારે આ કુંદકુંદપ્રભુની પ્રતિમાના દર્શન
કર્યા ત્યારે સૌને ઘણો જ આહલાદ થયો હતો. આપણા સોનગઢના સમવસરણમાં જે કુંદકુંદપ્રભુની
પ્રતિમા છે તે પણ લગભગ એવી જ છે. (વિશેષ વર્ણન માટે મંગલતીર્થયાત્રા પુસ્તક પૃ. પપ થી ૬૮
વાંચો.)
કરીને ચઢી ગયા હશે!! પણ એ તો કુંદકુંદપ્રભુજીનું ધામ...ને એમના હૃદયની ભક્તિ!! અને વળી
ગુરુદેવ સાથેની યાત્રાનો પ્રસંગ!! એટલે ઉમંગમાં ને ઉમંગમાં ડોળીની રાહ જોયા વગર એમણે તો
ચડવા માંડ્યું. પોન્નૂર પહાડ ઉપર! ને થોડીવારમાં પહોંચી ગયા. કુંદકુંદપ્રભુજીના ચરણોની સમીપમાં.
ઠેઠ પર્વત ઉપર પહોંચીને જરા વાર થાક ખાવા બેઠા છે...એ પ્રસંગનું આ મધુર દ્રશ્ય છે.
અહીં ધ્યાન કરતા હતા. “વે ગુરુ ચરણ જહાં ધરે, જગમેં તીરથ તેહ” એનું સાક્ષાત્ ઉદાહરણ આ પર્વત
છે. ચરણપાદૂકા ઉપર ચંપાનું વૃક્ષ નજરે પડે છે. ગુરુદેવે સંઘસહિત મહાન ઉલ્લાસથી બે વાર આ
તીર્થની યાત્રા કરી છે.
બેનશ્રી–બેન બેઠેલા છે. કુંથલગિરિથી દેશભૂષણ અને કુલભૂષણ મુનિ મોક્ષ પામ્યા છે. બે દિવસમાં સંઘે
ત્રણ વખત આ રળિયામણા તીર્થની ઘણી ઉલ્લાસભરી યાત્રા કરી. (તેનું આનંદકારી વર્ણન વાંચવા
માટે જુઓ આત્મધર્મ અંક ૧૮૯)