अहीं सम्यग्दर्शनपूर्वक ज्ञानमां जे शुद्धात्मानी अनुभूति थई–तेनुं वर्णन आ पंदरमी
गाथामां छे. शुद्ध आत्माना अनुभवथी पवित्र आनंददशा थई ते जिनशासन.
कर्म कटे सो जिनवचन, यही तत्त्वज्ञानीका मर्म.
राग–द्वेष–पुण्य–पाप वगेरेमां सुख मानी रह्या छे ते तो बधा आकुळतारूपी दुःखना
डुंगरे बळी रह्या छे. आत्मा तो परम शांतिरूप आनंदनो डुंगरो छे. अनंत सर्वज्ञ
परमेश्वरे आवा आत्माने प्रगट कर्यो छे. जगतमां सर्वज्ञ अनादिथी सदाय छे ने नवा
नवा थता ज आवे छे. त्रणकाळने जाणनार एवा त्रिकाळज्ञनो त्रणकाळमां कदी विरह
नथी. अत्यारे विदेहक्षेत्रमां सीमंधर भगवान वगेरे लाखो केवळीभगवंतो बिराजी रह्या
छे ने दिव्यध्वनि वडे जिनशासन उपदेशी रह्या छे. ते जिनशासनमां केवो आत्मा कह्यो
छे तेनुं आ समयसारनी १प मी गाथामां वर्णन छे–
अपदेससन्तमज्झं पस्सदि जिणसासणं सव्वं ।।
ते द्रव्य तेमज भाव जिनशासन सकल देखे खरे. १प.
अभ्यंतर ज्ञानरूप भावश्रुतवाळुं छे.
छे...”