PDF/HTML Page 41 of 45
single page version

(उत्तमकक्षाना लेखोमां आ लेखने स्थान मळ्युं छे.)
आपशे. –आ उत्तम भावना बालविभागना सभ्यपत्रकमां (आंबाना झाड द्वारा)
प्रदर्शित करी छे.
अमने साधर्मी –कुटुंब समान भासे छे, केमके ‘साचुं सगपण साधर्मीनुं’. धर्मनी
साधनामां बधा साधर्मीओए नम्रपणे एकबीजाने टेको ने प्रोत्साहन आपवुं जोईए.
चालनारा बंधुओ छीए. आवी उच्च भावनाने बालविभाग पोषे छे.
प्रेम जागे छे. तेमां आवती रसप्रद प्रश्नोत्तरी, टूचकडा काव्यो ने रमुजी शैलीना उखाणा
अमने आनंद साथे ज्ञान आपे छे. आत्मार्थीता, वात्सल्य ने देव–गुरु–धर्मनी सेवाना
अद्भुत संस्कार अमने बालविभाग द्वारा मळे छे...ते अमारा जीवनने नवो वळांक
आपे छे अने कोलेजना अभ्यास करतां पण धार्मिक अभ्यासने वधु महत्त्वनो समजीने
पवित्र झरणुं मानीए छीए. अने दिनोदिन तेनो विकास थाय एवी अंतरथी भावना
भावीए छीए.
मनुष्यगतिमां छे.
PDF/HTML Page 42 of 45
single page version

पहेलवहेलुं समयसारना प्रवचनो लखवानुं (प्रेसकोपी करवानुं) सुकार्य मने मळ्युं.
तेओश्रीए मने आज्ञारूप सूचना करी के तमे गुरुदेवनुं व्याख्यान लखतां शीखो!
आवडवाना कारणे नहि परंतु पू. बेनश्री–बेननां वचनो द्वारा मळेला अतिशय
उल्लासने कारणे, में प्रवचन लखवा शरू कर्या... ने तेमनी प्रेरणाना ज प्रतापे त्रणेक
महिनानी प्रेकटीस थतां प्रवचन लखवामां हुं उत्तीर्ण थयो. शरूआतमां एक प्रवचनना
१२ पानां लखायेल, पछी अनुक्रमे १६ थया अने पछी सरेराश २० पानां जेटलुं
लखाण थतुं. वधारेमां वधारे झडपे एकवखत २४ पानानुं लखाण थयुं हतुं. पछी तो
लेखनकार्य सहज जेवुं बनी गयुं. जेम जेम लेखन थतुं गयुं तेम तेम गुरुदेवना भावो
पण मारा मनमां घूंटाता गया....ने मारा आत्मामां तेना संस्कार पडता गया. पू.
गुरुदेवनो नीकट सहवास अणसमजणपणे पण मने खूब ज गमतो...ने गुरुदेव
अमारा जेवा नानकडा बाळकोने उल्लास आपीने आनंदित करता. पू. बेनश्री–बेननां
दर्शन पण आ बाळकने कोई अकल्पित प्रेरणाओ जगाडीने आत्महितमां प्रेरता हता.
अढीसो ग्राहक थाय तो घणा–एवी धारणाथी शरू थयेल आ मासिक आजे गुजराती–
हिंदी मळीने चार हजार जेटला ग्राहको धरावे छे. आत्मधर्मनो पहेलो अंक सं.२००० ना
मागशर सुद बीजे प्रसिद्ध थयो हतो. मु. श्री रामजीभाईनी दोरवणीमां तेनुं लेखन–
संपादन करवानुं पण मारा ज भाग्यमां आव्युं. आजे पचीस वर्षमां २प००० जेटला
पानां आत्मधर्म माटे आ हाथे लखाई चूक्यां छे, ने बीजा पण २प००० जेटला पानानुं
साहित्य गुरुदेवना प्रवचनमांथी लखाई गयुं छे. आ रीते पचास हजार पानां जेटलुं
PDF/HTML Page 43 of 45
single page version

पुष्ट थई छे.
उतरी जशे, एटले आखा कुटुंबना वडीलोए भेगा थईने आ मार्ग छोडीने मुंबई जवा
खूब दबाण करवा मांडयुं, परंतु– आ बाळकना हृदयमां तो पू. गुरुदेवना चरणनो
प्रभाव अंकित थई चूक्यो हतो, एटले ज्यारे मुंबई जवा माटे वडीलोए दबाण करीने
पूछ्युं त्यारे मुखने बदले आंखोए ज अश्रुनी धारा वहावीने जवाब आप्यो. जो के
आंखनी अश्रुधाराए मुंबई जवानी वातने धोई नांखी हती पण वडीलोनुं दबाण तो
ऊलटुं वधवा लाग्युं, छेवटे तेमना सकंजामांथी छूटवा ‘रामजीभाई पासेथी रजा लईने
–ए दिवस हतो. सं. २००० ना चैत्र सुद तेरस !
गयुं. अहा, गुरुदेवना उपकारनी शी वात!
उत्तम प्रसादीओ आशीर्वादपूर्वक प्राप्त थई....एनां हजारो संभारणा आजे आत्माने
ऊंडा संशोधनमां लई जाय छे...ने आवा संतोना पवित्रजीवन प्रत्ये परम अर्पणता
प्रगटावे छे.
ज्यां अंदरमां द्रढ निर्णय छे ने साची लगन छे त्यां जगतसंबंधी अवनवा अनेक
प्रसंगोमांथी पसार थवा छतां ए निर्णय के ए लगनीने जराय ढीलीपोची थवा न देवी,
ने संतोना चरणमां तेनुं बळ वधारता रहेवुं, परम वैभवथी भरपूर जे पोतानुं शुद्ध
स्वरूप तेनो महिमा करीकरीने तेमां अंतर्मुख थवुं ते आपणुं कर्तव्य छे. जीवनमां वधु ने
वधु वैराग्यथी, वधुने वधु आत्मरसथी गुरुचरणमां पोतानुं हित साधवानुं एक ज लक्ष
(२४९४ अषाड सुद बीज : सोनगढ)
PDF/HTML Page 44 of 45
single page version

PDF/HTML Page 45 of 45
single page version

ज्ञान पोते जो राग थई जाय तो रागने जाणे कोण?
दरेक आत्मा सर्वज्ञस्वभावथी परिपूर्ण छे. तेनी प्रतीत करनारने ते प्रगटे छे.
जागवानुं छे. जीव जागे तो एक क्षणमां आत्मानुं काम करी ल्ये एम छे. जाग रे
जीव जाग!
ते मार्गे चाले. जात–अनुभव वडे ज ज्ञानीनो मार्ग देखाय छे.
आत्मस्वभाव नथी.
मुद्रक : मगनलाल जैन, अजित मुद्रणालय : सोनगढ (प्रत: २प००)