पुष्ट थई छे.
उतरी जशे, एटले आखा कुटुंबना वडीलोए भेगा थईने आ मार्ग छोडीने मुंबई जवा
खूब दबाण करवा मांडयुं, परंतु– आ बाळकना हृदयमां तो पू. गुरुदेवना चरणनो
प्रभाव अंकित थई चूक्यो हतो, एटले ज्यारे मुंबई जवा माटे वडीलोए दबाण करीने
पूछ्युं त्यारे मुखने बदले आंखोए ज अश्रुनी धारा वहावीने जवाब आप्यो. जो के
आंखनी अश्रुधाराए मुंबई जवानी वातने धोई नांखी हती पण वडीलोनुं दबाण तो
ऊलटुं वधवा लाग्युं, छेवटे तेमना सकंजामांथी छूटवा ‘रामजीभाई पासेथी रजा लईने
–ए दिवस हतो. सं. २००० ना चैत्र सुद तेरस !
गयुं. अहा, गुरुदेवना उपकारनी शी वात!
उत्तम प्रसादीओ आशीर्वादपूर्वक प्राप्त थई....एनां हजारो संभारणा आजे आत्माने
ऊंडा संशोधनमां लई जाय छे...ने आवा संतोना पवित्रजीवन प्रत्ये परम अर्पणता
प्रगटावे छे.
ज्यां अंदरमां द्रढ निर्णय छे ने साची लगन छे त्यां जगतसंबंधी अवनवा अनेक
प्रसंगोमांथी पसार थवा छतां ए निर्णय के ए लगनीने जराय ढीलीपोची थवा न देवी,
ने संतोना चरणमां तेनुं बळ वधारता रहेवुं, परम वैभवथी भरपूर जे पोतानुं शुद्ध
स्वरूप तेनो महिमा करीकरीने तेमां अंतर्मुख थवुं ते आपणुं कर्तव्य छे. जीवनमां वधु ने
वधु वैराग्यथी, वधुने वधु आत्मरसथी गुरुचरणमां पोतानुं हित साधवानुं एक ज लक्ष
(२४९४ अषाड सुद बीज : सोनगढ)