तत्त्वद्रष्टिथी जोतां एटले के साची द्रष्टिथी वस्तुस्वरूप विचारतां जीवने रागादि
अशुद्धतारूपे कोई अन्य द्रव्य तो नथी परिणमावतुं, कर्म तो जीवने रागादिरूप नथी
परिणमावतुं, पण जीव पोते ज शुद्धस्वरूपथी भ्रष्ट थईने पर्यायमां रागादि अशुद्धभावरूप
परिणमे छे. जीवनो ज ते अपराध छे, कोई अन्य द्रव्यनो वांक नथी.
काढे तो ते अशुद्धताने क्यारे मटाडशे? पोतानी पर्यायना अपराधे अशुद्धता थई छे एम
समजे, ने शुद्धस्वरूप ते अशुद्धता वगरनुं छे एम अनुभवमां ल्ये, तो शुद्धअनुभव वडे
अशुद्धताने मटाडे. –आवी वस्तुस्थिति छे. परनो वांक काढशे ते राग–द्वेषने मटाडी शकशे
नहि, पण मिथ्याबुद्धिथी राग–द्वेष ज कर्या करशे. राग–द्वेष वगरना स्वरूपनी तो तेने
खबर नथी.
टळी गया. –माटे कहे छे के हे भाई! आवा भेदज्ञानथी शुद्धस्वरूपना अनुभववडे राग–
द्वेषने सुगमताथी मटाडी शकाय छे. राग–द्वेषनी कांई एवी स्वतंत्र सत्ता नथी के ते मटी न
शके.
ज न आवे.
अशुद्धपरिणतिथी जीव ज राग–द्वेषने करतो हतो, ज्यां शुद्ध अनुभवरूप परिणम्यो त्यां
रागद्वेष न रह्या, पोते राग रहित सहज ज्ञानस्वरूपे ज परिणमवा लाग्यो. आवुं स्पष्ट
वस्तुस्वरूप छे, तेेने तत्त्वद्रष्टिथी देखो. आवी तत्त्वद्रष्टि वडे ज राग–द्वेषनो क्षय थशे.