: માગશર : ૨૪૯પ આત્મધર્મ : ૩૭ :
પ્રાણીને જ્યાં સુધી એવી પ્રતીત ન થાય કે ‘જેની હું પ્રાર્થના કરું છું તેમના જેવા
થવાની મારામાં પણ તાકાત છે,’–ત્યાં સુધી પોતાના ઈષ્ટની સાચી પ્રાર્થના તે કરી શકતો
નથી.
પ્રાર્થનાનો હેતુ એ છે કે–પોતે તેના જેવો થવા માંગે છે કે જેની પોતે પ્રાર્થના કરે
છે. (वन्दे तद्गुणलब्धये)
ભગવાનની પ્રાર્થના કાંઈ એટલા માટે આપણે નથી કરતા કે તેઓ તો ભગવાન
રહે ને આપણે સદા તેમના સેવક જ રહીએ; પરંતુ જેવા તે ભગવાન છે તેવા જ આપણે
થઈએ–તે ધ્યેયપૂર્વક પ્રાર્થના કરવામાં આવે છે.
એટલે પ્રાર્થના કરવા યોગ્ય એવા દેવના સ્વરૂપમાં જેની ભૂલ તેનું ધ્યેય પણ
ભૂલવાળું.
જેવા દેવને પ્રાર્થના કરવા યોગ્ય માન્યા, તેમના જેવો પોતે થવા માંગે છે.
વીતરાગને દેવ તરીકે ઓળખીને તેની પ્રાર્થના કરનાર પોતે વીતરાગ થવા માંગે
છે.
રાગી પ્રાણીને દેવ તરીકે ભજનાર પોતે રાગી રહેવા માંગે છે.
હિંસક જીવોને પૂજનાર પોતે પણ હિંસક જ થવા માંગે છે.
આ રીતે પ્રાર્થના કરનારે પોતાના ઈષ્ટ દેવનું સ્વરૂપ નક્કી કરવાની મહાન
જવાબદારી છે. તેમાં જો ભૂલ થાય તો બધી પ્રાર્થના ખોટી પડે.
જેના ઈષ્ટ દેવ સાચા (વીતરાગી) તેની જ પ્રાર્થના સાચી.
એવા ઈષ્ટ દેવ તો અરિહંત અને સિદ્ધ ભગવાન જ છે.
તેમને ઓળખીને પ્રાર્થના કરો.