હતું. કેટલાય મુમુક્ષુ ભાઈ–બહેનો પાલેજથી અંકલેશ્વર અને સજોદનાં દર્શને ગયા હતા.
અહા, એ શ્રુતધર સંતોની આ ભૂમિ! –રત્નત્રયધારી સંતોનો કેવો મહિમા પ્રસિદ્ધ કરે
છે! ને ગૂફામાં બિરાજમાન એ શીતલતાના ભંડાર શીતલજિનેન્દ્ર ચૈતન્યમાં કેવી શીતલ
ઉર્મિઓ જગાડે છે!! આ પ્રતિમાજી ચોથા કાળના લાગે છે. ચાર પ્રાચીન મંદિરોમાં પણ
અનેક વિશેષતા સહિત જિનબિંબો બિરાજે છે. નેમપ્રભુના મંદિરમાં પાર્શ્વનાથ પ્રભુને
કળાકારે અંતરીક્ષ બતાવ્યો છે–તે દેખાવ સુંદર છે. એ સિવાય પીંછી–કમંડલ સહિત
મુનિવરોની પ્રાચીન પ્રતિમાઓ પણ અહીં જોવા મળે છે, સંભવ છે કે ધરસેન–પુષ્પદંત–
ભૂતબલી મુનિવરો સાથે પણ તેને સંબંધ હોય. મહાવીર પ્રભુના જે મંદિરના સ્થાનમાં
લાગે છે. મુમુક્ષુઓ અંકલેશ્વરને તેલના ધામ તરીકે નહિ પરંતુ જિનવાણીરૂપ અમૃતના
ધામ તરીકે જુએ છે. પાલેજ પછી ગુરુદેવ સુરત પધાર્યા. સુરત પછી કાસા
પધાર્યા....ગુજરાત છોડીને હવે મહારાષ્ટ્રમાં આવ્યા. વન જંગલના વાતાવરણ વચ્ચે
નિવૃત્તિધામમાં આખો દિવસ રહ્યા ને આ ભવ તેમજ પરભવની કેટલીયે આનંદકારી
વાત ગુરુદેવે કરી. ગુરુ મુખથી ધર્માત્માઓનાં જીવનની કથા સાંભળતાં આનંદ થતો
હતો. કાસાથી મુંબઈ તરફ જતાં પહેલાં રાતના છેલ્લા ભાગમાં ગુરુદેવે અત્યંત
આહ્લાદકારી એક મંગલ સ્વપ્ન જોયું. આકાશમાંથી કોઈ અપૂર્વ વધામણી સહિત એક
પરબિડીયું અચાનક ઉપરથી કોઈ ગુરુદેવ તરફ નાંખે છે; આવું અદ્ભુત પરબિડીયું
હાથમાં આવતાં જાણે ભગવાનનો કોઈ સન્દેશ આવ્યો હોય –એમ અતિશય આહ્લાદથી
ગુરુદેવે સવારમાં કહ્યું કે અહા! એવો આનંદ એ વખતે થયેલો કે જાણે મોક્ષ જ હાથમાં
આવી ગયો હોય! જાણે મોક્ષની લોટરી લાગી હોય! –એમ સ્વપ્નમાં ઘણા
આહ્લાદપૂર્વક એ પરબિડિયાની અંદરનું લખાણ વાંચવા ખૂબ સાવધાનીથી (અંદરના
કાગળનો એક્કેય અક્ષર ફાટી ન જાય તે રીતે) ગુરુદેવે તેનો એક ખૂણો જરા
ખોલ્યો....ને હજી વાંચવા જાય છે ત્યાં તો આંખ ખૂલી ગઈ. ગુરુદેવ કહે છે કે અદ્ભુત
હતું એ ઉત્તમ સ્વપ્ન! કોઈ ઉત્તમ મંગળફળની એ આગાહી છે. આવા આહ્લાદપૂર્વક,
વિદેહીનાથને વારંવાર યાદ કરતા કરતા ગુરુદેવ થાણા થઈને ચૈત્રવદ ૧૧ ના રોજ
મુંબઈ નગરીમાં પધાર્યા. થાણામાં પોપટલાલભાઈ વોરા અને તેમના પરિવારે ખૂબ
ભક્તિથી લાભ લીધો; વચ્ચે ઘાટકોપરનું નવીન