* श्री कहान–रत्नचिंतामणि–जयंतिमहोत्सव विशेषांक *
: १० : आत्मधर्म : वैशाख : २४९प
दुकान सारी जामी. वेपारमां तेमनुं वर्तन प्रमाणिक हतुं. एक वार (लगभग १६ वर्षनी
वये) तेमने कोई कारणे वडोदरानी कोर्टमां जवुं पड्युं हतुं. त्यां तेओश्रीए अमलदार
समक्ष सत्य हकीकत स्पष्टताथी जणावी दीधी हती; तेमना मुख पर तरवरती
निखालसता, निर्दोषता ने नीडरतानी अमलदार पर छाप पडी अने तेमणे कहेली सर्व
हकीकत खरी छे एम विश्वास आववाथी अमलदारे ते सर्व हकीकत सपूर्णपणे मान्य राखी.
पालेजमां तेओश्री कोईवखत नाटक जोवा जता; परंतु अतिशय आश्चर्यनी वात
तो ए छे के नाटकमांथी शृंगारिक असर थवाने बदले कोई वैराग्यप्रेरक द्रश्यनी ऊंडी
असर ते महात्माने थती अने ते केटलाय दिवस सुधी रहेती. कोई कोई वखत तो नाटक
जोईने आव्या पछी आखी रात वैराग्यनी धून रहेती. एक वार नाटक जोया पछी
‘शिवरमणी रमनार’ तुं, तुं ही देवनो देव? ए लीटीथी शरू थतुं काव्य तेमणे बनाव्युं
हतुं. सांसारिक रसनां प्रबळ निमित्तोने पण महान आत्माओ वैराग्यनां निमित्त
बनावे छे!
वैराग्य अने दीक्षा
आ रीते पालेजनी दुकानमां वेपारनुं कामकाज करतां छतां ते महात्मानुं मन
वेपारमय के संसारमय थयुं नहोतुं. तेमनो अंतर्व्यापार तो जुदो ज हतो. तेमना
अंतरनो स्वाभाविक झोक हंमेशा धर्म अने सत्यनी शोध प्रति ज रहेतो. उपाश्रये कोई
साधु आवे के तेओ ते साधुनी सेवा तेम ज तेमनी साथे धार्मिक वार्तालाप माटे दोडी
जता अने घणो समय उपाश्रये गाळता. धार्मिक अभ्यास पण चालु हतो. तेमनुं धार्मिक
जीवन अने सरळ अंतःकरण जोईने तेमना संबंधीओ तेमने ‘भगत’ कहेतां. तेमणे
तेमना मोटा भाई खुशालभाईने स्पष्ट जणावी दीधुं के ‘मारुं वेविशाळ करवानुं नथी;
मारा भाव दीक्षा लेवाना छे.’ खुशालभाईए तेमणे घणुं समजाव्या के– ‘भाई, तुं न
परणे तो भले तारी ईच्छा, परंतु तुं दीक्षा न ले. तारे दुकाने न बेसवुं होय तो भले तुं
आखो दिवस धार्मिक वांचनमां ने साधुओना संगमां गाळ पण दीक्षानी वात न कर.’
आम घणुं समजाववा छतां ने महात्माना वैरागी चित्तने संसारमां रहेवानुं पसंद पड्युं
नहि. दीक्षा लीधा पहेलां तेओश्री केटलाक महिनाओ सुधी आत्मार्थी गुरुनी शोध माटे
काठियावाड, गुजरात ने मारवाडमां अनेक गामो फर्या; घणा साधुओने मळ्या पण
क््यांय मन ठर्युंं नहि. खरी वात तो ए हती के पूर्व भवनी–अधूरी मुकेली साधनाए
अवतरेला ते महात्मा पोते ज गुरु थवाने योग्य हता. आखरे बोटाद संप्रदायना
स्थानकवासी जैन साधु हीराचंदजी महाराजना हाथे दीक्षा लेवानुं नक्की थयुं अने सं.
१९७० ना मागशर सुद ९ ने रविवारने दिवसे उमराळामां मोटी धामधूमथी
दीक्षामहोत्सव थयो.