Atmadharma magazine - Ank 307
(Year 26 - Vir Nirvana Samvat 2495, A.D. 1969)
(Devanagari transliteration).

< Previous Page   Next Page >


PDF/HTML Page 13 of 66

background image
* श्री कहान–रत्नचिंतामणि–जयंतिमहोत्सव विशेषांक *
: वैशाख : २४९प आत्मधर्म : ११ :
शास्त्राभ्यास, अने पुरुषार्थ–जीवनमंत्र
दीक्षा लईने तुरत ज महाराजश्रीए श्वेतांबर शास्त्रोनो सखत अभ्यास करवा
मांड्यो; ते एटले सुधी के आहारादि शारीरिक आवश्यकताओमां वखत जतो ते पण
तेमने खटकतो. लगभग आखो दिवस उपाश्रयना कोई एकांत भागमां अभ्यास करतां
तेओ जोवामां आवता. चारेक वर्षमां लगभग बधा श्वेताम्बर शास्त्रो तेओ
विचारपूर्वक वांची गया. तेओ संप्रदायनी रीते प्रमाणे चारित्र पण कडक पाळता, थोडा
ज वखतमां तेमनी आत्मार्थितानी, ज्ञानपिपासानी अने उग्र चारित्रनी सुवास
काठियावाडमां फेलाई. तेमना गुरुनी महाराजश्री पर बहु कृपा हती. महाराजश्री
प्रथमथी ज तीव्र पुरुषार्थी हता. केटलीक वखत तेमने कोई भवितव्यता प्रत्ये
वलणवाळी व्यक्ति तरफथी एवुं सांभळवानो प्रसंग बनतो के ‘गमे तेवुं आकरुं
चारित्र पाळीए पण केवळी भगवाने जो अनंत भव दीठा हशे तो तेमांथी एक पण
भव घटवानो नथी.’ महाराजश्री आवां पुरुषार्थहीनतानां मिथ्या वचनो सांखी शकता
नहि अने बोली ऊठता के ‘जे पुरुषार्थी छे तेना अनंत भवो केवळी भगवाने दीठा ज
नथी. जेने पुरुषार्थ भास्यो छे तेने अनंत भव होय ज नहि, पुरुषार्थीने भवस्थिति
आदि कांई नडतुं नथी, तेने पांचे समवाय आवी मळ्‌या छे.’ ‘पुरुषार्थ, पुरुषार्थ ने
पुरुषार्थ’ ए महाराजश्रीनो जीवनमंत्र छे.
दीक्षानां वर्षो दरम्यान महाराजश्रीए श्वेताम्बर शास्त्रोनो खूब मननपूर्वक
अभ्यास कर्यो. भगवती सूत्र तेओश्रीए १७ वार वांच्युं छे. दरेक कार्य करतां तेमनुं लक्ष
सत्यना शोधन प्रति ज रहेतुं.
शासन–उद्धारनो एक पवित्र प्रसंग: समयसारनी प्राप्ति
सं. १९७८ मां श्री वीरशासनना उद्धारनो, अनेक मुमुक्षुओना महान पुण्योदयने
सूचवतो एक पवित्र प्रसंग बनी गयो. विधिनी कोई धन्य पणे
श्रीमद्भगवत्कुंदकुंदाचार्य–विरचित श्री समयसार नामनो महान ग्रंथ महाराजश्रीना
हस्तकमळमां आव्यो. समयसार वांचता ज तेमना हर्षनो पार न रह्यो. जेनी शोधमां
तेओ हता ते तेमने मळी गयुं. श्री समयसारजीमां अमृतनां सरोवर छलकातां
महाराजश्रीना अंतर्नयने जोयां. एक पछी एक गाथा वांचतां महाराजश्रीए घूंटडा भरी
भरीने ते अमृत पीधुं. ग्रंथाधिराज समयसारजीए महाराजश्री पर अपूर्व, अलौकिक,
अनुपम उपकार कर्यो अने तेमना आत्मानंदनो पार न रह्यो, महाराजश्रीना
अंतर्जीवनमां परम पवित्र परिवर्तन थयुं. भूली पडेली परिणतिए निज घर देख्युं.
उपयोगझरणानां वहेण अमृतमय थयां. जिनेश्वरदेवना सुनंदन गुरुदेवनी ज्ञानकळा हवे
अपूर्व रीते खीलवा लागी.