૧૦ થી બપોરના વ્યાખ્યાનમાં પ્રવચનસાર ગા. ૧૭૨ થી
વાંચન શરૂ થયું. તેમાં ગુરુદેવે કહ્યું કે–તારા સ્વભાવની આ
વાત ભગવાન તને સંભળાવે છે. આત્મા તો ઈંદ્રિયાતીત
ચૈતન્ય હીરો છે; સાચા જીવનું આવું સ્વરૂપ ભણ એટલે કે
ઓળખ; એના વગર બીજા બધા ભણતર નકામા છે.
અનુભવી શકાય? –આવી જેને જિજ્ઞાસા જાગી છે તે શિષ્યને જીવનું અસાધારણ સ્વરૂપ
આચાર્યદેવ આ ૧૭૨ મી ગાથામાં ઓળખાવે છે.
સાધન વડે આત્માને સાચા સ્વરૂપે ઓળખી શકાય? તે અહીં બતાવે છે.
ઈંદ્રિયોથી જુદો એવો ચેતનસ્વરૂપ આત્મા, તે ઈંદ્રિયો વડે કેમ જાણે? સ્વતત્ત્વ જે
જ્ઞાનના લક્ષમાં ન આવ્યું ને એકલા પર તરફ જે ઝૂક્યું તેને ખરેખર જ્ઞાન કહેતા
નથી. એકલો અતીન્દ્રિય જ્ઞાનરસ જેમાં ભર્યો છે તેના જ્ઞાનમાં ઈંદ્રિયોનું કે વાણી
વગેરેનું અવલંબન નથી. જ્ઞાનરસમાં અનંતગુણનો સ્વાદ ભર્યો છે. ઈંદ્રિયો તે આત્મા
નહિ, ને ઈંદ્રિયોના અવલંબનમાં રોકાય તે પણ ખરેખર આત્મા નહીં. જ્ઞાન તો
આત્માનું છે, ઈંદ્રિયોનું