१० थी बपोरना व्याख्यानमां प्रवचनसार गा. १७२ थी
वांचन शरू थयुं. तेमां गुरुदेवे कह्युं के–तारा स्वभावनी आ
वात भगवान तने संभळावे छे. आत्मा तो ईंद्रियातीत
चैतन्य हीरो छे; साचा जीवनुं आवुं स्वरूप भण एटले के
ओळख; एना वगर बीजा बधा भणतर नकामा छे.
अनुभवी शकाय? –आवी जेने जिज्ञासा जागी छे ते शिष्यने जीवनुं असाधारण स्वरूप
आचार्यदेव आ १७२ मी गाथामां ओळखावे छे.
साधन वडे आत्माने साचा स्वरूपे ओळखी शकाय? ते अहीं बतावे छे.
ईंद्रियोथी जुदो एवो चेतनस्वरूप आत्मा, ते ईंद्रियो वडे केम जाणे? स्वतत्त्व जे
ज्ञानना लक्षमां न आव्युं ने एकला पर तरफ जे झूक्युं तेने खरेखर ज्ञान कहेता
नथी. एकलो अतीन्द्रिय ज्ञानरस जेमां भर्यो छे तेना ज्ञानमां ईंद्रियोनुं के वाणी
वगेरेनुं अवलंबन नथी. ज्ञानरसमां अनंतगुणनो स्वाद भर्यो छे. ईंद्रियो ते आत्मा
नहि, ने ईंद्रियोना अवलंबनमां रोकाय ते पण खरेखर आत्मा नहीं. ज्ञान तो
आत्मानुं छे, ईंद्रियोनुं