जीवने पोताना धु्रव शुद्ध स्वभाव सिवाय अन्य कोई शरणरूप नथी, बधा संयोगो
अधु्रव अने भिन्न छे. आवी भिन्नता जाणतो धर्मी पोताना स्वभावनुं ज अवलंबन
ल्ये छे; फरी फरीने तेनी परिणति पोताना स्वरूपनी सन्मुख थाय छे. कोई शुभाशुभ
कर्मोदयअनुसार लक्ष्मी–शरीर–अनूकुळ–प्रतिकूळसंयोगो हो भले, पण धर्मी तेने पोताथी
अत्यंत भिन्न ज देखे छे; पोताने तो ज्ञानदर्शनस्वरूप अतीन्द्रिय महान पदार्थ तरीके
पोतामां अनुभवे छे. –आवा आत्माने अनुभव करे तेने ज मोहनो नाश थाय, ने तेने
ज मुनिपणुं तथा केवळज्ञान अने परमसुख प्रगटे.
छे. पोतानो आनंद पोतामां भर्यो छे पण पोताना आनंदने भूल्यो
एटले तेनो आरोप बीजामां कर्यो के ‘आमां मारो आनंद छे.’ –पण
ए आरोप मिथ्या छे–खोटो छे.
सुख ते आत्मानो स्वभाव न रह्यो! पण भाई, एवो (सुख
वगरनो) आत्मा न होय. आत्मा तो सुखस्वरूप छे. आत्मा
आनंदथी खाली नथी, आत्मा पोताना आनंदथी भरेलो छे. एनुं
भान करतां आनंदना स्वादनुं वेदन थाय छे.