: ભાદરવો : ૨૪૯પ આત્મધર્મ : ૧૭ :
ગુપ્તિ પાલને કાજ,
કપટ મન–વચ–તન નાહીં,
પાંચો સમિતિ સમ્હાલ,
પરીષહ સહિ હૈ આહીં.ાા ૩ાા
છોડ સકલ જગ જાલ,
આપકર આપ આપમેં,
અપને હિતકો આપ,
કિયા હૈ શુદ્ધ જાપમે;
ઐસી નિશ્ચલ કાય,
ધ્યાનમેં મુનિજન કેરી,
માનોં પત્થર રચી કિધોં,
ચિત્રામ ઉકેરી.ાા ૪ાા
ચાર ઘાતિયા ઘાતિ,
જ્ઞાનમેં લોક નિહારા,
દે નિજમતિ ઉપદેશ,
ભવ્યોંકો દુઃખસે ટારા;
બહુરિ અઘાતિયા તૌડ,
સમયમેં શિવપદ પાયા,
અલખ અખંડિત જ્યોતિ,
શુદ્ધ ચેતન ઠહરાયા.ાા પાા
કાલ અનંતાનંત
જૈસે કે તૈસે રહે હૈં,
અવિનાશી અવિકાર અચલ,
અનુપમ સુખ લહે હૈં;
વચન કાયાથી કપટ છોડીને ત્રણ
ગુપ્તિનું પાલન કરવા લાગ્યા, તથા
ઈર્યા–ભાષા–એષણા–આદાન–નિક્ષેપન
તથા પ્રતિષ્ઠાપન એ પાંચ સમિતિના
પાલનમાં સાવધાન થયા. અને બાવીસ
પ્રકારના પરિષહ સહન કરવા લાગ્યા.
(૪) વળી કેવા છે તે મુનિ? સકળ
જગજાળ છોડીને પોતાવડે પોતે પોતામાં
એકાગ્ર થયા છે, પોતાના હિતને માટે
પોતાના ધ્યાન વડે પોતાને શુદ્ધ કર્યો છે,
અર્થાત્ શુદ્ધાત્માનું ધ્યાન કરીને નિજ
સ્વરૂપમાં લીન થયા છે. અહા! તે
ધ્યાનમાં લીન મુનિરાજનું શરીર પણ
એવું નિશ્ચલ છે કે જાણે પત્થરથી મૂર્તિ
કે ચિત્ર હોય! –એમ અડોલપણે
આત્મધ્યાનમાં એકાગ્ર છે.
(પ) એ રીતે શુદ્ધાત્મધ્યાનવડે
ચાર ઘાતી કર્મોનો ઘાત કરીને
કેવળજ્ઞાનમાં લોકાલોકને દેખ્યા; અને
કેવળજ્ઞાન–અનુસાર ઉપદેશ દઈને
ભવ્યજીવોને દુઃખથી છોડાવ્યા. પછી
ચાર અઘાતી કર્મોને પણ નષ્ટ કરીને
એક સમયમાં સિદ્ધપદ પામ્યા; ને
ઈન્દ્રિયજ્ઞાનથી જે જણાય નહિ એવા
અલખ, અખંડ આત્મજ્યોતિ, શુદ્ધ
ચેતનરૂપ થઈને સ્થિર થયા.
(૬) એ સિદ્ધદશા પામીને તે જીવ
અનંતાનંત કાળ સુધી એવા ને એવા
રહે છે; ને અવિનાશી અવિકાર અચલ
અનુપમ સુખને અનુભવે છે જે જીવો
આવી આત્મભાવના