: ૨૮ : : પોષ : ૨૪૯૬
પાંચ ઈન્દ્રિયના વિષયમાં લીન જીવ પંચવિધ પરિવર્તનરૂપ સંસારમાં ચક્કર લગાવે છે અને
મિથ્યાત્વની વાસનાને લીધે પોતાના હિત–અહિતનો વિચાર કરી શકતો નથી, તથા ધર્મ
તરફ તેને રુચિ જાગતી નથી. માટે મોક્ષ–સુખને ચાહનારા ભવ્ય જીવોએ મિથ્યાત્વ અને
સમસ્ત વિષય–કષાયો છોડીને, સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રરૂપ ધર્મનો ઉદ્યમ કરવો જોઈએ.
એ પ્રમાણે વૈરાગ્યપૂર્વક વિચાર કરતાં કરતાં તે પાંડવો દ્વારિકાથી પ્રસ્થાન કરીને
પલ્લવદેશમાં આવ્યા ને ત્યાં બિરાજમાન શ્રી નેમિનાથ તીર્થંકરના દર્શન કર્યા, તેમના
કેવળજ્ઞાનની સ્તુતિ કરી, ને ધર્મની પિપાસાપૂર્વક તેમનો ઉપદેશ સાંભળ્યો; તેમજ પ્રભુની
વાણીમાં પોતાના પૂર્વભવોનું વર્ણન સાંભળીને તે પાંડવોને વિશેષ આત્મશુદ્ધિપૂર્વક ઘણો
વૈરાગ્ય થયો, તેથી તેઓ સંસારથી વિરક્ત થયા અને પ્રભુની સમીપમાં દીક્ષા લઈને મુનિ
થયા; માતા કુન્તી, સુભદ્રા તેમજ દ્રૌપદીએ પણ રાજીમતીઅર્જિકાની સમીપ જઈને દીક્ષા
ધારણ કરી. ત્યારબાદ વિહાર કરતા કરતા એ પાંડવ મુનિવરો સૌરાષ્ટ્ર દેશમાં આવ્યા ને
સિદ્ધક્ષેત્ર શત્રુંજયતીર્થ ઉપર આત્મધ્યાન કરવા લાગ્યા.
કેવા હશે પાંડવ મુનિરાજ...અહો! એને વંદન લાખ...
રાજપાટ ત્યાગી વસ્યા ઉન્નત પર્વતમાં, જેણે છોડ્યો સ્નેહીઓનો સાથ...અહો૦
સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રના ધારક, કરે કર્મોને બાળી ખાખ...અહો૦
શત્રુ કે મિત્ર નહીં કોઈ એના ધ્યાનમાં, વસે એ સ્વરૂપ–આવાસ...અહો૦
પ્રમત્ત–અપ્રમત્ત ભાવમાં એ ઝૂલતા, આત્મઆનંદમાં રમનાર...અહો૦
રાગ કે દ્વેષ નહીં કોઈ એના ધ્યાનમાં, માત્ર કરે આત્મા કેરું ધ્યાન...અહો૦
પરિષહોમાં જેણે ઉપેક્ષા કરીને, જલ્દી કર્યો સિદ્ધિમાં નિવાસ...અહો૦
(સં. ૨૦૦૬માં શત્રુંજયતીર્થની યાત્રા વખતે પર્વત ઉપર થયેલી ભક્તિમાંથી)