: २ : : महा : २४९६
सवारमां (सोनगढमां) कह्युं हतुं के मानसरोवरना हंसला तो मोती चरे, ते
कांई कांकरा के जुवारना दाणा न खाय; तेम शुद्धउपयोगस्वभावी आत्मा, चैतन्य
हंसलो, ते आनंदना चारा चरनारो छे, ते रागना चारा चरनारो नथी.
आत्माना स्वभावनी प्रतीत करीने साधक कहे छे के हे प्रभो! आपे अमारा
आत्माने पण आपना जेवो शुद्धस्वभावी देख्यो छे; आनंदकंद आत्मा छे ते
शुद्धोपयोगरूप छे. निर्विकल्प थईने शुद्ध उपयोगना सरोवरमां अतीन्द्रिय आनंदना
मोतीडा चरे एवो आ चैतन्यहंसलो छे; पण पोते पोताने भूलीने आनंदने बदले
दुःखने अनुभवे छे.
भगवानने पूर्ण आनंद अने वीतरागदशा प्रगटी ते क्यांथी आवी? आत्मामां
तेवो स्वभाव छे, ते ज प्रगट्यो छे. ते स्वभावमां एकाग्र थईने सम्यग्दर्शन–ज्ञान–
चारित्र प्रगट कर्यो ते ज धर्म छे, ते ज उत्कृष्ट मंगळ छे.
आत्मा आनंदना वैभववाळो छे, ते देह पासे ने संयोग पासे पोताना आनंदनी
भीख मागे ए तेने शोभतुं नथी. अनंत ज्ञान–दर्शन–सुख ने बळ एवा चतुष्टयथी
परिपूर्ण भगवान आत्मा, तेने द्रष्टिमां लेतां आनंदनो अनुभव थाय ते मंगळ छे.
आ दशाश्रीमाळी भोजनशाळामां सं. १९८९ मां (–३७ वर्ष पहेलां) प्रवचन
वांचता त्यारे त्रणत्रण हजार माणसोनी सभामां लाउडस्पीकर वगर प्रवचनो करता;
तेमज १९९८ नी सालना यादगार प्रसंगोनुं स्मरण थतुं हतुं.
राजकोटमां बपोरे समयसारना पहेला कलश उपर प्रवचन करतां गुरुदेवे कह्युं–
आ समयसार एक ‘अध्यात्मशास्त्र’ छे. समयसार एटले शुद्ध आत्मा तेने बतावनारुं
आ शास्त्र छे. तेना मंगळ श्लोकमां कहे छे के आ अनंतगुणना धाम शुद्धआत्मतत्त्वने
नमस्कार हो. अंदर बेहद ज्ञान–आनंदस्वभाव छे–जेमां शरीर नथी, जेमां जडकर्मो नथी
ने जेमां राग–द्वेष नथी,–आवो सारभूत आत्मा ते समयसार छे. ते केवी रीते जणाय?
के स्वानुभूतिवडे पोते पोताने जाणे छे.
आवो आत्मा चैतन्यभावमय छे. चैतन्य तेनो ‘भाव’ छे. जेम सोनानो भाव
(एटले सोनानी पीळाश वगेरे गुणो) तेनाथी जुदो नथी, तेम द्रव्यनो भाव तेनाथी
जुदो होतो नथी. आत्मानो चित्स्वभाव आत्माथी जुदो नथी. आत्माना