: १२ : आत्मधर्म : वैशाख : २४९६
बहारनुं अवलंबन जे माने तेणे ज्ञानस्वरूप आत्माने जाण्यो नथी, ते खरेखर बहारथी
ज्ञान आववानुं माने छे. ज्ञान तो आत्मामांथी ज उल्लसे छे. जेम समुद्र भरती वखते
स्वयमेव पोताना मध्यबिंदुथी ज उल्लसे छे, तेम आत्मा स्वयमेव पोताना
ज्ञानस्वभावथी ज उल्लसीने निर्मळ उपयोगरूपे परिणमे छे; ते उपयोग कोईथी हरातो
नथी.
साधकना उपयोगनुं अप्रतिहतपणुं सूचवनारो आ मांगळिक बोल छे.
(गुरुदेवने खास प्रिय छे.) आत्माना स्वभाव तरफ जे उपयोग झुक््यो ते आत्मा
साथे अभेद थयो, तेने हवे कोई करी शके नहीं; ते उपयोग पाछो पडे नहीं.
उपयोगे शुद्धचैतन्यने ध्येय कर्यो ते अप्रतिहत ध्येये केवळज्ञान लेशे. ध्येयमां लीन
थयेलो उपयोग कदी खसे नहीं, स्वध्येय छोडीने बीजाने ते ध्येय बनावे नहीं.
रागथी जुदो पडीने चैतन्यधाममां जे उपयोग आव्यो ते उपयोग हवे जगतनी
कोई प्रतिकूळतामां पण फरे नहीं; आत्मा अने तेनो उपयोग जुदा पडे नहीं.
नवमो अफर बोल छे, ते अफर उपयोगने बतावे छे. उपयोग आत्माने भेटयो ते
हवे जुदो न पडे.
– वाह! जुओ, आ साधकना अप्रतिहतभावना पडकार.
श्रीमद् राजचंद्र १६ वर्षनी उमरे लखे छे–‘हुं सच्चिदानंद प्रभु छुं.’ आम
अंदरथी प्रभुतानो पडकार आववो जोईए. परमात्मस्वरूप अंदर ज पड्युं छे; तेनुं लक्ष
करीने जे उपयोग एकाग्र थयो तेनो घात थतो नथी, ने साधकने हवे कोई कर्म एवुं
नथी के तेना उपयोगना घातमां निमित्त थाय. उपयोगनो घात थतो ज नथी पछी तेने
घातवानुं निमित्त केवुं? बर्हिमुखवृत्तिथी जुदो पडीने अंतरमां वळेलो उपयोग, ते
स्वभावभूत थयो,–स्वभावनो नाश थाय नहीं तेम तेनो नाश थाय नहीं. स्वद्रव्य तरफ
झुकेलो उपयोग कदी पाछो पडे नहीं. उपयोगे ज्यां चेतननुं रूप लीधुं त्यां तेनी जात
विकारथी जुदी पडी गई. रावणने ताबे सीता थता नथी, त्यारे रावणने कोई कहे छे के
सती सीता रामचंद्र सिवाय बीजा साथे रीझे नहीं, माटे हे रावण! तुं रामनुं रूप धारण
करीने एनी पासे जा तो ते रीझशे. त्यारे रावण कहे छे के–‘पण हुं ज्यां रामनुं रूप लउं
छुं त्यां मारा भावो पलटाई जाय छे, विकारी वृत्तिओ रहेती नथी. तेम परभावमां
दोडती परिणति, ज्यां अंतर्मुख आतमराम तरफ वळे छे त्यां ते शुद्ध थई जाय छे, तेमां
विकार रहेतो नथी. आवी शुद्ध परिणतिरूपे परिणमेला उपयोगने कोई हरी शके नहीं.
अप्रतिहत उपयोग ते महान मांगळिक छे.
– * –