: શ્રાવણ : ૨૪૯૬ આત્મધર્મ : ૧૩ :
તે પુણ્ય તો ભોગનું કારણ છે, તે કર્મક્ષયનું કારણ નથી.
૮૫. રાગાદિ સમસ્ત દોષોને પરિત્યાગીને જે આત્મા આત્મામાં રત છે તે ધર્મ છે,
અને તે સંસારતરણનો હેતુ છે–એમ જિનદેવે કહ્યું છે.
૮૬. પરંતુ જે પુરુષ આત્માને તો ઈષ્ટ કરતો નથી (–તેનાં શ્રદ્ધા–જ્ઞાનાદિ કરતો
નથી), તે નિરવશેષ (સર્વ પ્રકારનાં) પુણ્યને કરે તોપણ સિદ્ધિને પામતો નથી,
તેને તો સંસારી જ કહ્યો છે.
૮૭. આ કારણે તે આત્માને તમે ત્રિવિધે શ્રદ્ધો, અને પ્રયત્નવડે તેને જાણો,–કે જેથી
તમે મોક્ષ પામશો.
(આ ગાથા ૮૬–૮૭ સૂત્રપ્રાભૃતમાં પણ અક્ષરશ: છે: ગા. ૧પ–૧૬)
૮૮. શાલિસિક્ખ (ચોખા જેવડો) મચ્છ પણ અશુદ્ધભાવને લીધે મહા નરકમાં ગયો;
–આમ જાણીને હે જીવ! તું નિરંતર આત્માને ભાવ, જિનભાવના ભાવ.
૮૯. ભાવરહિત જીવોને બાહ્ય પરિગ્રહનો ત્યાગ, પર્વત પર–નદીકિનારે કે ગુફા–
કંદરામાં આવાસ, અને સમસ્ત ધ્યાન–અધ્યયન, તે બધુંય નિરર્થક છે.
૯૦. હે જીવ! તું પ્રયત્ન વડે ઈન્દ્રિયસેનાનું ભંજન કર, અને મનરૂપી માંકડાને વશ
કર; માત્ર જનરંજન કરવા અર્થે બાહ્યવ્રત–વેષને ધારણ ન કર.
૯૧. હે જીવ! ભાવશુદ્ધિ વડે તું મિથ્યાત્વને તથા નવ નોકષાયના સમૂહને છોડ, અને
જિન–આજ્ઞાનુસાર ચૈત્ય, પ્રવચન તથા ગુરુની ભક્તિ કર.
૯૨. તીર્થંકરદેવે ભાષિત અર્થને ગણધરદેવોએ સમ્યક્પણે શ્રુતજ્ઞાનરૂપે ગૂંથ્યા, તે
અતુલ શ્રુતજ્ઞાનને અત્યંત વિશુદ્ધભાવથી તું અનુદિન ભાવ.
૯૩. આ જ્ઞાનજળને પામીને તેના પાન વડે ભવ્યજીવો તૃષાનો નાશ કરીને દાહશોષથી
ઉન્મુક્ત થાય છે, અને શિવાલયવાસી ત્રિભુવનચૂડામણિ સિદ્ધ થાય છે.
૯૪. હે મુનિ! સૂત્રમાં અપ્રમત્તપણેઅને સંયમનો ઘાત થવા દીધા વિના કાયા વડે
સદાકાળ બાવીસ પરિષહોને સહન કરો.
૯૫. જેમ પત્થર દીર્ધકાળ સુધી પાણીમાં રહેવા છતાં ભીંજાઈ જતો નથી–ભેદાઈ જતો
નથી, તેમ સાધુ પણ ઉપસર્ગ અને પરિષહોની વચ્ચે પણ ભેદાતા નથી.
૯૬. હે જીવ! તું અનુપ્રેક્ષાઓને ભાવ, તેમજ બીજી પચ્ચીસ ભાવનાઓને ભાવ;
ભાવરહિત એવા બાહ્યલિંગથી શું કર્તવ્ય છે?