: શ્રાવણ : ૨૪૯૬ આત્મધર્મ : ૧પ :
૧૧૦. હે જીવ! અવિકારદર્શન વડે વિશુદ્ધ થઈને, અરે સાર–અસારને જાણીને, ઉત્તમ
બોધિને માટે તું દીક્ષાપ્રસંગ વગેરેનું ચિંતન કર.
૧૧૧. અભ્યંતરલિંગની શુદ્ધિથી સંપન્ન થઈને તું ચતુર્વિધ લિંગનું સેવન કર; કેમકે
ભાવરહિત જીવને બાહ્યલિંગ પ્રગટપણે અકાર્યકારી છે.
૧૧૨. આહાર–ભય–પરિગ્રહ અને મૈથુનસંજ્ઞાવડે તું મોહિત થયો, અને અનાત્મવશપણે
અનાદિકાળથી સંસારવનમાં ભમ્યો.
૧૧૩. ભાવવિશુદ્ધ થઈને, પૂજા–લાભની ઈચ્છા વગર, બાહ્યશયન, આતાપન અને
ઝાડ નીચે વાસ વગેરે ઉત્તમ ગુણોનું પાલન કર.
૧૧૪. હે જીવ! તું પ્રથમ–તત્ત્વને તેમજ બીજા, ત્રીજા, ચોથા અને પાંચમા તત્ત્વને ભાવ;
વળી ત્રિવર્ગને હરનારા અનાદિનિધન આત્માને ત્રિકરણશુદ્ધિ વડે ધ્યાવ.
૧૧૫. જીવ જ્યાંસુધી તત્ત્વની ભાવના કરતો નથી, અને ચિંતનીયને ચિંતવતો નથી,
ત્યાં સુધી તે જરા–મરણ રહિત સ્થાનને પામતો નથી.
૧૧૬. બધાં પાપ જીવના પરિણામ વડે થાય છે; સમસ્ત પુણ્ય પણ પરિણામ વડે જ
થાય છે; જિનશાસનમાં બંધ અને મોક્ષ પરિણામ વડે જ કહેવામાં આવ્યાં છે.
૧૧૭–૧૧૮. જિનવચનથી પરાડ્મુખ જીવ મિથ્યાત્વથી તેમજ કષાય–અસંયમ–યોગ
તથા અશુભલેશ્યાથી અશુભકર્મને બાંધે છે; અને તેનાથી વિપરીત
ભાવશુદ્ધિસમ્પન્ન જીવ શુભકર્મને બાંધે છે. આ રીતે બે પ્રકારનાં કર્મોને જીવ
બાંધે છે તેનું સંક્ષેપથી કથન કર્યું.
૧૧૯. જ્ઞાનાવરણાદિ આઠ કર્મો વડે હું અવરાયેલો છું, હવે તેને દગ્ધ કરીને હું અનંત
જ્ઞાનાદિ ગુણચેતના પ્રગટ કરું છું.
૧૨૦. હે જીવ! બીજા અસત્પ્રલાપનું શું કામ છે?–તું અઢાર હજાર શીલ, તથા ચોરાશી
લાખ ગુણગણ,–તે સર્વેને પ્રતિદિન ભાવ.
૧૨૧. આર્ત્ત અને રૌદ્રધ્યાનને છોડીને, તું ધર્મ અને શુક્લધ્યાનને ધ્યાવ,–આ જીવે રૌદ્ર
અને આર્ત્તધ્યાન તો ચિરકાળ સુધી ધ્યાવ્યા.
૧૨૨. જે કોઈ ઈન્દ્રિયસુખમાં આકુળ એવા દ્રવ્યશ્રમણો છે તેઓ ભવવૃક્ષને છેદતા નથી;
ભાવશ્રમણો ધ્યાનરૂપી કુહાડાવડે ભવવૃક્ષને છેદે છે.
૧૨૩. જેમ ગર્ભગૃહમાં રહેલો દીપક