સુપ્રભાત ખીલ્યું તેઓ બીજાને માટે પણ પ્રાતઃસ્મરણીય છે. આવા મંગલસુપ્રભાતનું
વર્ણન સમયસાર કળશ ૨૬૮ માં કર્યું છે.
જ્ઞાનાદિ સંકુચિત હતા તે હવે કેવળજ્ઞાનાદિરૂપે ખીલી ગયા. તે આત્મા પોતે જ
શુદ્ધપ્રકાશથી ભરપૂર સુપ્રભાત છે, સદાય આનંદમાં જ સુસ્થિત છે. જેમ
મંગલદિવસે વાજાં વગાડે છે તેમ આ આત્મા આનંદનાં વાજાં વગાડતો થકો પોતે
જ સુપ્રભાત–મંગલરૂપે ખીલી ઊઠ્યો. પોતાના જ્ઞાન–આનંદમાં સદાય અચળ
રહેવારૂપ અનંત વીર્ય છે, ક્ષાયિક જ્ઞાન–દર્શનરૂપ શુદ્ધ ચૈતન્યપ્રકાશ છે, ને
અતીન્દ્રિય આનંદ છે. –આવું આત્માનું સુપ્રભાત છે. સુપ્રભાતમાં તો આવા
આત્માની ભાવના કરવા જેવી છે. બહારની ભાવના તો અનંતકાળથી કરી, તેમાં
કાંઈ નવું નથી; આવા સ્વભાવ–ચતુષ્ટયથી ભરેલા આત્માની સન્મુખ થઈને તેની
ભાવના કરતાં અપૂર્વ જ્ઞાન–આનંદસહિત નવું વર્ષ બેસે છે ને મંગલપ્રભાત ઊગે
છે. ત્યાં અજ્ઞાનના અંધારાં ટળી જાય છે.
ટકતો નથી. જે આત્માનાં છે અને જે આત્મા સાથે કાયમ ટકનારાં છે એવા જ્ઞાન–
આનંદમય અનંત નિધાન આત્મામાં છે. આવા નિજનિધાનને સ્વાનુભવ વડે પ્રગટ
કરતો આત્મા અનંતચતુષ્ટયના સુપ્રભાતથી ઝળકી ઊઠે છે. આવા ચતુષ્ટયસહિત
મોક્ષદશા ભગવાને પ્રગટ કરી, તેઓ મુક્તિસુંદરીના નાથ બન્યા; અને દરેક આત્મા
સ્વભાવચતુષ્ટયથી ભરેલો હોવાથી મુક્તિસુંદરીનો નાથ છે; આવા આત્માને
ભાવવો; અનુભવવો.
જે પોતે મુક્તિસુંદરીનો નાથ છે, તથા સ્વભાવચતુષ્ટયથી સહિત–સનાથ છે, એવા
આત્માને ભાવવો; તેના અનુભવવડે અનંતચતુષ્ટયરૂપી સુપ્રભાત ખીલી જાય છે.
કેવળજ્ઞાનરૂપી આ સુપ્રભાત જગતને મંગળરૂપ છે અને વંદનીય છે.