ः ફાગણ : ૨૪૯૭ આત્મધર્મ : ૨૯ :
* સિદ્ધપદની પ્રાપ્તિનું
માંગલિક *
(પૃષ્ઠ ૪થી આગળ)
અહો, મોક્ષપુરીમાં બિરાજમાન સિદ્ધભગવંતો, તેમને જ્ઞાનદ્રષ્ટિવડે દેખીને
મોક્ષગામી સાધકજીવો નમસ્કાર કરે છે. પોતાના આત્મામાં એવો સ્વભાવ છે તેને
તો સ્વાનુભૂતિવડે દેખે છે; અને અનુભૂતિ સહિતના જ્ઞાનવડે સિદ્ધભગવાનનું
સ્વરૂપ પણ ઓળખે છે. પહેલાંં કહ્યું હતું કે–
‘ચેતનરૂપ અનૂપ અમૂરત સિદ્ધ સમાન પદ મેરો’
સિદ્ધભગવાન પોતાના મહાન સુખસમુદ્રમાં લીન છે. આવા સિદ્ધ ભગવાનની
સ્તુતિ છે, –પણ તેને ઓળખ્યા કોણે? કે જેણે અંતરમાં સિદ્ધ સમાન પોતાના નિજપદને
સ્વાનુભૂતિવડે દેખ્યું તેણે જ સિદ્ધ ભગવાનને ખરેખર ઓળખ્યા. જ્ઞાનીઓ જ સિદ્ધ
ભગવાનને ખરેખર ઓળખે છે. અહો, સિદ્ધસમાન મારા સ્વરૂપને અંતરમાં મેં દેખ્યું છે,
જ્ઞાનકળા મને પ્રગટી છે, ને શિવમાર્ગને અમે સાધી રહ્યા છીએ–એવી નિઃશંકતા પૂર્વક
આ સમયસાર નાટક પં. બનારસીદાસજીએ રચ્યું છે; કાવ્ય દ્વારા અધ્યાત્મરસનું ઝરણું
વહેવડાવ્યું છે. સમયસાર દ્વારા શુદ્ધાત્માનું ઘોલન કરતાં–કરતાં મોક્ષ સધાય છે ને
ભવવાસ મટે છે. –આવું આ સમયસાર તે તો મોક્ષનું શુકન છે.
સારૂં મકાન મળે ત્યાં લોકો કહે છે કે વિસામાનું સ્થાન મળ્યું. અહીં તો કહે છે કે
ભાઈ! મહાન સુખનો સમુદ્ર એવો આત્મા તે જ તારા વિશ્રામનું સ્થાન છે, તે જ
આનંદનું ધામ છે. ‘આનંદસ્વભાવી આતમરામ’ સિદ્ધભગવંતો પોતાના આનંદની
અનુભૂતિમાં લીન છે, તેમને યાદ કરીને સાધક પોતાના આત્મામાં ઊતારે છે. સિદ્ધપ્રભુ
તો કાંઈ ઉપરથી નીચે નથી આવતા, પણ પોતે પોતાના અંતરમાં સિદ્ધ જેવા પોતાના
આત્માની અનુભૂતિ કરી ત્યાં સિદ્ધપણું પોતામાં જ દેખાયું. મારા આત્મામાં જ સિદ્ધપણું
ભર્યું છે. આમ સ્વસન્મુખ થઈને સિદ્ધ ભગવાનની સ્થાપના પૂર્વક આચાર્ય ભગવાને
સમયસારની અપૂર્વ શરૂઆત કરી છે.
અહો, સિદ્ધદશા મહાન આનંદરૂપ.....તેના મહિમાની શી વાત! તેની ભાવના
ભાવતાં જ્ઞાની કહે છે કે–
સાદિ–અનંત સમાધિ સુખમાં,
અનંત દર્શન–જ્ઞાન અનંત સહિત જો......
–અપૂર્વ અવસર એવો ક્્યારે આવશે!