કેન્સરની બિમારી છતાં ટેપરેકર્ડિંગ દ્વારા તેઓ ગુરુદેવના પ્રવચન સાંભળતા
હતા. વીતરાગી દેવ–ગુરુના શરણે તેઓ આત્મહિત પામો.
યુવાન વયે તા. ૩–૨–૭૧ ના રોજ સ્વર્ગવાસ પામ્યા છે. ધાર્મિક ઉત્સાહથી
ઉત્સવોમાં તેઓ ભાગ લેતા હતા. વીતરાગી દેવ–ગુરુનાં શરણે તેઓ આત્મહિત
પામો.
હતા; છેલ્લે માગશર માસમાં પણ અમદાવાદ મુકામે પ્રવચનમાં શ્રીમદ્
રાજચંદ્રના દશ અધ્યાત્મ બોલનું વિવેચન સાંભળીને પ્રસન્ન થયા હતા. વીતરાગી
દેવ–ગુરુના શરણે તેઓ આત્મહિત પામો.
રોજ હૃદય રોગના હૂમલાથી એકાએક સ્વર્ગવાસ પામી ગયા હતા. મોરબી મુમુક્ષુ
મંડળના તેઓ એક વડીલ, ટ્રસ્ટી અને ઉપપ્રમુખ હતા. તેઓ ખૂબ જ ભલા
માણસ, અને સેવાભાવી હતા; દરરોજ નિયમિત સ્વાધ્યાય–પૂજન કરતા.
અવારનવાર સોનગઢ આવીને રહેતા; તીર્થયાત્રામાં સાથે રહીને અનેક પ્રકારે
સેવાઓ કરતા; પોન્નૂર તીર્થધામના પુનરોદ્ધાર સંબંધી કામકાજની વ્યવસ્થા
માટે તેઓ લગભગ દોઢમાસ ત્યાં જઈને રહ્યા હતા. ગીરનારધામ પ્રત્યે તેમને
વિશેષ અનુરાગ હતો અને ત્યાંના ટ્રસ્ટી થવા માટે તેમને નિમંત્રણ પણ આવ્યું
હતું. આ લખનારના તેઓ એક સાથીદાર અને સલાહકાર વડીલ જેવા હતા.
મુંબઈ–અમદાવાદ– ભાવનગર–સોનગઢ–રણાસણ–વગેરેમાં જ્યાં જ્યાં પ્રતિષ્ઠા
મહોત્સવ હોય ત્યાં તેઓ પાણી વગેરેની વ્યવસ્થામાં ખાસ સેવા આપતા હતા;
એમાં પણ સોનગઢમાં માનસ્તંભ–પ્રતિષ્ઠા–મહોત્સવ વખતે ચૈત્ર માસના ધોમ
તડકામાં પાયેલું ઠંડું પાણી આજે ૧૮ વર્ષે પણ લોકો યાદ કરે છે. તેમના નિમિત્તે
મોરબીના વિશાળ ઘડિયાળી પરિવારને ધર્મના ઉત્તમ સંસ્કાર મળ્યા છે.
મોરબીમાં તેઓ એટલા પ્રસિદ્ધ હતા કે ત્યાંના દિગંબર જિનમંદિરને શરૂ શરૂમાં
તો લોકો ‘ચંદુભાઈનું જિનમંદિર’ કહીને ઓળખતા હતા. સ્વર્ગવાસની થોડી જ