करो छो? सोमदत्त माळीए तेने बधी वात करी. ते सांभळतांवेंत तेने मंत्र पर परम
विश्वास बेसी गयो, अने कह्युं के लावो! हुं ए मंत्र साधुं. एम कहीने श्रद्धापूर्वक मंत्र
बोलीने तेणे निःशंकपणे शीकानी दोरी कापी नांखी...............आश्चर्य! नीचे पडवाने
बदले वचमां ज देवीओए तेने झीली लीधो......अने कह्युं के मंत्र उपर तमारी निःशंक
श्रद्धाने लीधे तमने आकाशगामिनी विद्या सिद्ध थई छे; हवे आकाशमार्गे तमे ज्यां जवुं
होय त्यां जई शको छो.
करवानी दुर्बुद्धि न जागी, पण जिनबिंबना दर्शन वगेरे धर्मकार्यमां ज तेनो उपयोग
करवानी सद्बुद्धि तेने सूझी.....ए ज तेना परिणामनो पलटो सूचवे छे, अने आवी
धर्मरुचिना बळे आगळ वधीने ते सम्यग्दर्शनादि पामे छे.)
स्वरूप केटलुं पवित्र हशे! चाल, जे शेठना प्रतापे मने आ विद्या मळी ते ज शेठ पासे
जईने हुं ते धर्मनुं स्वरूप समजुं; अने तेमनी पासेथी एवो मंत्र शीखुं के जेनाथी
मोक्षनी प्राप्ति थाय. –आम विचारी विद्याना बळे ते मेरूपर्वत पर पहोंच्यो.
त्यां